REHA KAPSAL – İKİLİ AVANTAJ
Trabzonspor ligde son 4 haftadır galibiyet alamıyordu. Üstündeki ruhsal baskıyı atması açısından kupada Kayseri karşısında alacağı galibiyet çok kıymetliydi. Bu türlü iki ayaklı yarı final maçlarında rotasyonu çok düşünmemek gerekir. Baştan güçlü bir 11’le çıkmak gerekir. Ligde aslında matematiksel olarak şampiyonluğu bekleyen bordo-mavililerin tam takımla bu maça çıkması lazımdı. Hakikaten Nwakaeme, Hamsik, Dorukhan girdikten sonra oyunu domine eden, rakibi ceza alanı içine iten imajıyla her an gol atacağının sinyallerini verdi.
Birinci yarı ve ikinci yarının ortalarına kadar Avcı’nın yaptığı en büyük kusur, orta alandaydı. Siopis’in önünde oynayan Abdülkadir Ömür ve Bakasetas’ı, Kemen ve Attamah ile adam adama kaldığında markajdan kaçıramadı. Visca ile Kouassi’nin de Cornelius’un iç koridorda yanına girmesiyle oyun merkezde güzelce sıkıştı.
Peres ile Puchacz’ın topu daha derinde alamaması da konum bulmakta ve üretmekte zorluk yaşattı. Halbuki Ömür ile Bakasetas’ın, markajdan kurtulmak için sahanın enine genişlik vererek oyunun merkezini açması gerekirdi. Zira burada değerli olan alan yaratmak ve alanı kullanmaktır.
Cornelius’un irtibat oyuncusu olarak biraz geriye gelerek topu almaya geldiğinde, Visca ile Kouassi savunma ardına koşular atarak savunmayı aşmalıydı. Abdullah Avcı, bu atak stratejisini yanlışsız bir halde belirleyemeyince oyun ister istemez daha karışık ve çetrefilli hale gelmeye başladı.
Son kısımda ekibin anahtar oyuncusu Nwakaeme ile birebir lisanı konuşan Cornelius ortak akılla maçı çözdü. Bu türlü maçlarda bir anda yahut bir dokunuşla sorunu çözecek oyuncuların devreye girmesi gerekir.
Alanda istediği biçimde organize olamayan Trabzonspor’un bu yetenek ve maharet gücü yüksek oyuncularla skor üretmesi gerekiyordu. Bunu her vakit yaptıkları üzere saha içi uygulamasını da muvaffakiyetle tamamlayınca galibiyet geldi. Hem Ziraat Türkiye Kupası’ndaki rövanş maçı için avantaj sağlandı hem de Harika Lig için moral ve inanç kazanıldı.
YUNUS EMRE SEL – GALİBİYETTEN FAZLASI
Trabzonspor için yola çıkmak isteyen ancak yolu bulamayan bir seyyah üzere mi desem, uçmak isteyen fakat kanat çırpmak istemeyen bir kuş mu? Halbuki oyun, vakit zaman Trabzonspor’a “ne yaparsa daha tehlikeli olabileceğinin” ipuçlarını fısıldamıştı. Biraz tempo, biraz sürat rakibin istikrarını bozmaya yetiyordu. Ama Trabzonspor kimi ezberlerini bu maçta da devam ettirdi.
Bu, Kayserispor’un savunmakta zorlanmadığı bir hamle biçimiydi. Kouassi’nin uğraşı yeniden ezberler tarafından bastırıldı. Bir nebze sağ kanat işlerliği, oyunu büsbütün sıkıcı bir döngüye çevirmekten kurtarıyor lakin yetmiyordu. Bu derece hamle etme sorunu yaşayan, bu derece duran top kazanan bir kadronun duran top tertiplerinde kısır kalması da ayrıyeten düşündürücü.
Göbekte Siopis’in çalışkanlığı haricinde değişen bir şey yok. Bakasetas uygun niyetli lakin istenen düzeyden uzak, Abdülkadir üretken olmaya çalışıyor lakin yavaşlamış görünüyor. Abdullah hoca risk alıyor, Ahmetcan’ın yerine Dorukhan, Kouassi yerine Nwakaeme, ve Bakasetas yerine Hamsik oyuna giriyor. Rotasyon beklenirken birden tekrar tam takım oluyor Trabzonspor.
Sessizlik tam takım devam ediyor diye düşünülürken oyuna hareket getiren Hamsik-Nwakaeme ikilisinin paslaşması sonucu Cornelius’un altı pasta denetimi ve golü Trabzonspor’un karşılıksız aramalarını nihayete erdirdi.
Trabzonspor için bir kupa maçından fazlasıydı elbette bu müsabaka. Sendelenen öz itimadı tazelemek alınacak bir galibiyet kadar, hatta daha da fazla kıymetliydi. Fakat kazanılan bir maçta Uğurcan’ın kurtarışlarıyla gecenin yıldızı olması da bir grup külfetlerin devam ettiğinin göstergesiydi.
Trabzonspor için bir kupa maçından fazlasıydı elbette bu müsabaka. Sendelenen öz inancı tazelemek alınacak bir galibiyet kadar, hatta daha da fazla değerliydi. Lakin kazanılan bir maçta Uğurcan’ın kurtarışlarıyla gecenin yıldızı olması da bir ekip ıstırapların devam ettiğinin göstergesiydi.
