SİNAN VARDAR – GÖNDERİN GİTSİN
Beşiktaş taraftarı berbat günde tekrar tribünleri doldurdu. Tebriklerim bu büyük taraftara… Pekala alanda gayret eden Beşiktaş grubu için ne yazılabilir ki? Maalesef olumlu bir yorumda bulunmak mümkün değil. Rakip Kasımpaşa futbol yöneticisi Serkan Reçber idaresinde bu dönem başında futbol yapısı oluşturuldu. Sami Uğurlu çok beğendiğim genç bir teknik adam.
Dün Kasımpaşa alanda ne istediğini bilerek gayret ederken Beşiktaş için önemli bir revizyona gereksinim olduğu apaçık ortaya çıktı. Güç dostum zor! Teknik yönetici Valerien Ismael vazifeye gelir gelmez heyecan getirdi. Yeni sistemi de çok benimsedik, hocamıız çok sevdik ancak 1 ay sonra Beşiktaş’a veda edecek Pjanic’in birinci 11’de işin ne? Nerede bu gençler? Serdar Saatçı neden oynamıyor? Bu grubun savunmaya mutlak transfere muhtaçlığı varken Serdar’a neden ceza kesiliyor?
Hopalla mutabakattan gideceği belirli olan Larin. Adam imza atmıyor gideceği besbelli işte fakat Kasımpaşa’nın üçüncü golünden sonra son 7 dakika kala oyuna giriyor. Biri sayın hocamıza bu ayrıntıları söylemiyor mu? Sayın futbol yetkilimiz uyuyor mu?
Dün alanda birinci 11’e çıkan Vida tel tel dökülürken İtimat Yalçın, Kenan Karaman üzere Beşiktaş’ın oyuncusu olmaya çok uzak oyuncuları izlemeye mecbur muyuz? Böylesine kalitesiz oyuncuları izlemek Beşiktaşlılar için bir dünya imtihanı mı? Vida birinci iki golde kusurlu… İnanç bırakın gol atmayı pas vermeyi beceremezken bu iki futbolcuyla transfer pazarlığı yapılması akıl alacak üzere değil. Gönderin gitsin!
Beşiktaş dün grup olarak tel tel dökülürken Rıdvan Yılmaz ve Ersin’i de aşikâr ki transfer söylentileri makûs etkilemiş. Aman çocuklar dünkü haliniz size yakışmadı, lütfen toparlanın. Pjanic, Batshuayi, Vida, İtimat kim gidecekse gitsin. Bakın Kasımpaşa’nın golcüsü Muleka’ya… Beşiktaşlı yönetimciler macera aramayın; alın Muleka’yı…
REHA KAPSAL – SORUN ÇOK
Beşiktaş’ta geçen hafta Giresunspor karşısında Valerien İsmael’in oynattığı oyun çok olumlu değildi. Artı taraflarından daha fazla eksi tarafları öne çıkmıştı. Dünkü rakip Kasımpaşa üzere ligin en formda gruplarından biriydi. Dinamik ve atletik özellikleriyle öne çıkmış oyuncu kümesiyle birlikte atak tertipleri, en kıymetli de savunmasından başlayarak hamle geçişleri ligin en tehditkar ekiplerinden olan Kasımpaşa’ya karşı geçtiğimiz haftadan dersleri güzel çıkaramamış siyah-beyazlılar… Başta da Valerien İsmael rakibi yanlışsız bir halde tahlil edememiş.
Her teknik adam da farklı dizilişleri seçip grubuna uygulatabilir. Valerien İsmael de geldiğinden beri 3-4- 2-1 üzere bir formasyonla kadrosunu oynatmaya çalışıyor. Buradaki sorun üçlü savunma, dörtlü orta alandan sonra ileride her maçta tek santrfor değil, yeri geldiğinde farklı şeyleri de bir teknik adam olarak denemeli. İki santrfor, İtimat ve Batshuayi ile başlayıp artta Ghezzal tercihi olabilirdi. Buradaki hamle uyumlarını da yeri geldiğinde değiştirmesini de bilmeliydi.
Valerien’in geldiği günden beri Beşiktaş’ın geriye düştüğü maçlarda skoru değiştirmeyle ilgili saha içinde önemli badire yaşayacağı da aşikardı. Bunun en büyük nedeni de top ayağındayken atak çeşitliliği çok yetersiz, çok eli açık hamle eden bir kadro. Bu temel sıkıntıların ışığında Beşiktaş’ın birinci geldiği günden beri top rakipteyken pres ve topun kaptırıldığı yerdeki karşı presi bu oyun nizamında çok uygun yaptığı oyunlar oldu. Ancak bu pres anlayışında da eksikleri birinci günden beri devam da ediyor.
Bir de o presi kıran, oyun ezberi olan, dikine çabuk oynayan Kasımpaşa’ya karşı tedbir alamadıkları üzere alanda çok sistemsiz geniş alanda yakalanan, oyuncuların birbiriyle hiç de ahengi olmayan imgenin karşısında Kasımpaşa cezayı kesmesini bildi. Siyah-beyazlılarda saha içi sorun çok fazla. Valerine İsmael’e önyargılı bakmamak gerekir. Biraz daha vakit verip, sabırlı olup, büyük resme bakıp ondan sonra bir değerlendirmede bulunmak daha gerçek olacaktır.
TURGAY DEMİR – YETENEKSİZLER
Kasımpaşa’yı kutlayarak başlayalım. İkinci yarının en başarılı ekibi durumundalar, alkışlıyorum. Bir de kenar idaresini ayrıyeten kutlarım, anti futbolu da kusursuz öğretmişler oyuncularına! Taktikleri şöyle; bir halde öne geçtin mi yere yat, tüm özgür atışları nazlanarak kullan, rakibi ger, tribünleri tahrik et, yetmez ise mümkün olan her durumda hakemle, rakiple tartış ve vakit geçir! Helal olsun! Bizim ligi çözmüşler!
Bir kutlama da Muleka’ya, attığı her golde fırsatçılık ve yetenek vardı. Her durumda yere yatması Avrupa’da neden barınamadığının göstergesiydi. Gelelim Beşiktaş’a; yenilen birinci iki golde Vida’nın katkısı rakip kadar vardı, ikinci golde Ersin, Vida’yı da solladı! Ersin futbolu bırakana kadar, kaleyi ne vakit terk etmesi gerektiğini öğrenemeyecek sanırım! Birçok yeteneksiz oyuncusu var Beşiktaş’ın. Say say bitmez hani… Ortada Josef’e, Ghezzal’a yazık oluyor.
Büyük golcüler, Kenan, İnanç ve Batshuayi ya konumda yoklar ya da ofsayttalar! Bu halleriyle BAL Ligi’nde bile oynamaları mucize olur. Rıdvan gelişecek diyoruz ancak o geriye gidiyor, topun nereye gideceğini hesap etmeden orta açıyor, yaptıklarına orta denirse. Bir kanat neden bir defa olsun son çizgiye inip rakip savunmanın istikrarını bozmayı denemez! Neden? Neden? Neden?
Tıpkı şey Rosier için de geçerli; senin esasen golcün yok, rakip savunma dengeliyken gol atman neredeyse imkansız. Öyleyse, üstelik önünde alan varken ne diye inmezsin son çizgiye! Yoksa yasak mı Beşiktaş’ta son çizgiye inip rakibin istikrarını bozmak… Aslında bir tezi yok Beşiktaş’ın. Skor çok değerli değil lakin bir kadro 90 dakika içinde birkaç organize atak yapar, şut atar, şutlardan birkaçı çerçeveyi bulur. Beşiktaş’ta bunların hiçbirisi yok. Okur bilir, Valerien İsmael’i destekliyorum lakin üçlü savunmanın bu türlü bir takımla uygulanmasının sıkıntı olduğunun da altını çiziyorum. Sistemi katiyen gözden geçirmelidir.
HAKKI YALÇIN – İLAHİ TUTKU
Fenerbahçe kazanma hissinin her maçta açığa çıktığı bir vakit diliminden geçerken, İsmail Kartal’ı eleştirdiğimiz kadar alkışlamayı da bilmeliyiz. Kemik kadroyu oluşturdu ve hiç bozmuyor. Hezimetlere modellik eden soluk gölgelerden savaşçılar yarattı. Depresif futbolculardan kazanmayı prensip edinen kişilikli bir grup üretti. İdarenin 4 yıllık yanlışlarının ve transfer bonkörlüğünün bedeli 10 maç kazanmakla halledilecek kadar kolay olsaydı keşke! Nakit hislerle vakit geçirenler vaktin nasıl geçtiğini anlamazlar, yanlışlarını da sorgulamazlar. Yoksa zırt pırt “bildiri” yayınlamak çocuk oyuncağı!
F.Bahçe’de Arda hem kiraz hem erik veren bir ağaç. Kısımlarına tutunan herkese hayat verdi. Hem tribünleri ayaklandırdı hem hayalleri tekrar tazelemenin meyvelerini verdi. İstifaya davet edilen idaresi bitkisel hayattan kurtarıp, taraftarın gözünde yatay geçiş yapmasına bile yol verdi.
Futbolumuzun Arda Güler üzere meleklere muhtaçlığı var, kalbini kötülükle dolduran kurt adamlara değil. Maçın en hoş yanı Rizespor taraftarlarının bile Arda Güler’i alkışlamasıydı. Bir kadronun seyircisi küme düştüğü maçta genç bir delikanlıyı alkışlıyorsa, bu ülkede gençliğe verilen pahanın göstergesidir.
Trabzonspor’da dönem başından beri verilen çabanın onlara bahşettiği maksada bir adım kaldı. Bu dönem yalnızca iki defa yenilmiş bir ekipten bahsediyoruz. Rakip kulüp liderlerinin bile “ligin güzel futbolunu oynuyor” dedikleri ekipten.
İstanbul büyüklerine bir kere bile boyun eğmeyen, en kıymetli futbolcuları sakatlanıp dönemi kapatsa da maksada kilitlenen bir Trabzonspor gerçeğinden.
Bu dönem hiçbir ekip şampiyonluğu onlar kadar hak etmedi. Onlarınki 38 yıllık hasretlerine mahsuben “ilahi tutku.” 38 yıllık çiviler tek tek sökülüyor, cumartesi gecesinden beri taraftar sokağa dökülüyor. Emeği inkar etmek kendilerini kurtarmak isteyenlerin klasik palavrasıdır. Şampiyonluğun görkemlisi de alın teriyle süslenmiş olanıdır. O yüzden bu çabaya lisan uzatmak da kimsenin haddine değil.
Abdullah Avcı insanlığı “erdem” kabullenmiş, estetik duruşunu hiç bozmayan bir teknik adam. Koca kenti ayakta tuttu, taraftarı sakin bir limana çekip yalnızca ekibini teşvik etmenin yolcusu yaptı. Trabzonspor’u futbol oynatarak şampiyon yapmanın bütün hünerini sergiledi. Bunu yaparken ne hakemlere sızlandı ne rakiplerine lisan uzattı.
Abdullah Avcı’da keşfedilemeyen doğrular oburlarının kemikleşmiş yanlışlarıdır. Abdullah Avcı yalnızca Trabzonspor’un değil futbolun geleceğinin de incisidir. Büyük bir ihtimalle tarihe geçecek, o tarihin duvarlarına vesikalık bir fotoğrafı asılsa bile onunla yetinecek kadar alçakgönüllü biri. Trabzon’a heykelinin dikilmesinden bahsediliyor da gönüllere heykeli çoktan dikildi bile!
Adana Demirspor idaresinin Trabzonspor maçının hakemi Yaşar Kemal Uğurlu için yayınladığı geçmiş olsun iletisine baktım. Maç saatinde oğlu rahatsızlanan ve ameliyat olmak için hastaneye kaldırılan bir hakemin öncelikle “baba” olduğunu hissedenlere hürmetlerimi sunuyorum. Adana Demirspor yöneticilerinin, futbolun yalnızca sonuca odaklı bir oyun olmadığını belirten duruşuna kocaman alkışlarımı gönderiyorum. İnsanlık bu türlü bir şey fakat ne acıdır bunu herkes beceremiyor!
