YUNUS EMRE SEL – TABAN BOZDU
Oynanacak mı, oynanmayacak mı? Oynanmalı mı, oynanmamalı mı? Temizlenir mi, temizlenmez mi? Sorular vardı maçtan evvel. Karşılığını o an prestijiyle kimsenin bilmediği sorular. Muhakkak ki hakikat planlanamamıştı bu hafta sonu için fikstür.
Her iki ekip oyuncuları da bu soruların rehaveti ve konsantrasyon dağınıklığıyla çabasız ve donuktular. Rize mesken sahibi olmanın avantajını saha dışı argümanlarla, yalnızca işine gelen yerleri küreyen traktör üzere mesela, lehine çevirmeye çalışıyordu. Lakin Trabzonspor kendi traktörünü, buldozerini mi demeliyim, yanında getirmişti: Siopis…
Oyunun kısırlığı, “Ben ferdi yanlışların skoru belirleyeceği bir maçım” diye anons geçiyordu adeta. Trabzonspor, vakitle ince ince yağmaya dönen kar taneleri ortasından iki inceci oyuncunun dokunuşlarıyla skoru lehine çevirirken kimse aslında tam olarak ne olduğunu anlamamıştı. Djaniny’den ve Abdülkadir’den diğer…
Trabzonspor’un golünden sonra baskılarını artıran Rizespor, penaltıyı Pohjanpalo’yla gole çevirdikten sonra öz inanç buldu. Temposunu artırıp Trabzonspor kalesine daha sık gelmeye başlayan Rize, ikinci sefer penaltı kazandı. Pohjanpalo, topu tıpkı yerden ağlara gönderdi.
Üst üste gelen iki golden sonra Trabzonspor değişikliklerle maçı dengelemeye çalıştı, golü de Djaniny ile bulup eşitliği sağladı. Tabanın Trabzonspor’un alışıldık oyununu oynamasına müsaade etmediği üzere Rize, dönem başından beri Trabzon’un kanayan yarası olan sol kanadı tabiri caizse çökertti.
Uzatmalarda Erce durumu sezmekte geç kalınca hakem üçüncü kere penaltı noktasını gösterdi. Pohpanjalo, topu tıpkı yerden bir defa daha ağlara gönderirken Trabzonspor ligdeki ikinci yenilgisini alıyordu.
Trabzonspor ismine kaybedilen üç puanın yanı sıra, “Acabalar” barındıran oyuncuların çokluğu bir sefer daha göründü.
REHA KAPSAL – TERCİH!
Trabzonspor ağır favoriydi. Bunun en büyük nedeni topa sahip olduğundaki atak gücünün kalitesiydi. Muhteşem Lig’de neredeyse her maça 1-0 önde başlıyordu. Dönem boyunca da rakiplerine bu tehdidi hissettirdi.
Düşme potasında yer alan, bir türlü istenileni veremeyen Rizespor’a karşı da maçın çok kolay geçeceği öngörülüyordu. Ancak bunu bozan en büyük etken hava ve saha kuralları oldu. Bu ortam Trabzonspor üzere top ayağındayken rakibe baskı yapan, atak sınırında teknik hünerleriyle rakiplerin istikrarını bozan oyuncuları olumsuz etkiledi.
Kaliteleriyle rakibin istikrarını bozan oyuncular için bu türlü yerde istedikleri hareketleri koordine yapmak kolay değildi. Hakikaten maç boyunca da ziyadesiyle hissettiler.
Abdullah Avcı’yı yanılgıya düşüren Göztepe maçı oldu. O müsabaka git-gelli çok süratli oyun, bol aksiyon, şiddetli koşular ve sprinter oyuncuların öne çıktığı bir gayret olmuştu. Cornelius, Bakasetas üzere oyuncular o yüksek eforlu oyun içinde istenilen performansı sergileyememişti.
Lakin driplingin yapılamadığı, daha çok rakip yarı alana yerleşip oynanacağı bir tabanda mutlak Cornelius üzere bir ilişki oyuncusu ile Bakasetas üzere duran topları uygun kullanan birine muhtaçlık vardı. Zira olumsuz hava koşullarının yarattığı ortam, topu tutacak, ekibin sete yerleşmesini sağlayacak oyuncuları çağırıyordu.
Avcı’nın 11 tercihinin Göztepe maçıyla muadil olmaması gerekirdi. Bambaşka iki rakip, başka top oynayan, farklı oyuncu özellikleri olan iki grup vardı. Daha güçlü, yere sağlam basan, ikili gayretlerde rakibi bozacak, işler makûs gittiğinde ferdî olarak farkını hissettirecek oyuncular tercih edilmeliydi.
Olağan ki futbolda şunu unutmamak gerekir: Her tercih bireylerden vazgeçmektir.
Saha içindeki bu süreci Avcı maçtan evvel kurgulamalıydı. Trabzonspor şu ana kadar ligde başarılı bir performans sergiledi. Şampiyonluk seyahatinde natürel ki kasvetler olacaktır. Bordo-mavililer, moral ve motivasyonlarını bozmadan, taraftarının da takviyesiyle bu kasvetleri atlatır.
Dönem başından beri ligde fark yaratan, çok çalışıp emek harcayan Trabzonspor lig liderliğini ziyadesiyle hak etmiştir.
