REHA KAPSAL – SÜREYİ UZATTI
Trabzonspor, Konyaspor’un Rize’de kaybetmesiyle şampiyonluğun kıyısına geldi. Gaziantep FK ve haftaya Karagümrük karşısında kazandığı takdirde şampiyonluğunu ilan edecek ve kutlamalara da başlayacaktı.
Bu beklentilerin ışığında çıktığı 6 puanlık maçta alınacak galibiyet yalnız bu haftanın değil Karagümrük maçının da önünü açacaktı. Bu nedenle Trabzonspor’un Gaziantep karşısında oynayacağı oyundan çok skor ön plandaydı. İki devrede Trabzonspor ekibi atak tertiplerinde tesirli olamadı.
Birebir geçen haftaki Beşiktaş ekibinin dizilişi üzere Antep kadrosu da top rakipteyken 5’li bir savunma tertibi ile alanda yer aldı.
İki haftada bu türlü formasyonlara karşı bilhassa savunma ardı koşuların az olması oyun hareketliliğinin istenilen düzeye gelmemesi bordo-mavililerin gol durumu üretmekte yetersiz kalmasına yol açtı.
Natürel burada bir baskıdan da kelam etmek gerekir lakin benim fikrime nazaran ondan daha değerli oyuncularda sabırsızlık öne çıkmış durumda…
Bu biraz da telaşa dönmüş. Çok kolay pas yanlışları yaptılar, kendi kalitelerini saha içine geçirmekte önemli kahırlar yaşadılar. Bunun en temel nedeni de en kısa müddette matematiksel olarak gerekli puanı toparlayıp bu dönemin şampiyon olarak sonuçlandırmak istemeleriydi.
Hak ettikleri, alın teri döktükleri, çok çalıştıkları bir yarışta sona yaklaşmanın getirdiği bir tansiyon ve heyecan ister istemez oluyor. Tüm dönemi kapsayan gerginliği bir an evvel üzerlerinden atmak istemeleri de çok olağan bir noktada…
Gaziantep deplasmanında kaybedilen 2 puan sırf şampiyon olmak için beklenen mühletin uzamasına neden oldu. Bu süreçte de ister istemez vakit zaman yol kazaları olağan ki olacak. Trabzonspor taraftarının şampiyonluğu kutlamak için biraz daha sabretmeleri gerekecek.
YUNUS EMRE SEL – ŞAMPİYON OLACAK
Trabzonspor 2021-2022 macerasının en kısır futbollarından birini oynadı. Marek Hamsik’in kişisel üretkenliği ve kadrosu organize etme eforuna biraz Visca eşlik etmeye çalışsa da genel olarak alanda bir şampiyon ruhu gösteremediler.
Karşılıklı durumlar bir ruhu değil, Hamsik’in futbola olan hasretini gösteriyordu. Gaziantep ise gücü yettiğince Trabzonspor karşısında direndi gol aradı. Lakin burada belirleyici olan Trabzonspor’un alanda kadro futbolu sergileyememesiydi.
Djaniny, Siopis ve Bakasetas değerli eksikler elbette. Fakat bu grup daha evvel de çok fazla eksikle oynamış, ortaya gereken ruhu koymuştu. Cornelius’un bu kadar yalnız kaldığı, grup coşkusunun bu kadar düşük olduğu oyun elbette ki şampiyonluğu biraz daha erteletecekti.
Trabzonspor’un bu oyuna karşılık aldığı bir puan pek olağan. Rakibin size gösterdiği saygıyı evvel siz kendinize göstereceksiniz: Şampiyonluk ruhunun özsaygısı. Kentte, denizde, göklerde, dağlarda, okullarda, ibadethanelerde, hatta ve hatta beşiklerde kendini bir kaynaktan fışkırırcasına gösteren bu coşkunun ekipteki karşılığı arandı bu maçta.
Bu ruh öteki bir güç ve çaba gücü ister. Rakibiniz sizi şampiyonluğun bir numaralı adayı olan kadro titrinizle, hürmetle karşılar. Lakin bu hürmet oyun olarak bir karşılık söz etmezse onlar da karşılarında rastgele bir grup varmış üzere oynar.
Hakemler maçları ‘sıradan’ maçlar yönetiyor üzere yönetir, kararları ona nazaran verirler. Trabzonspor şampiyon olacak. Büyük coşkuyla sevinecek şampiyonluğun mimarları. Ancak bir uzunluk aynası gerekecek sonraki dönemler için.
Özeleştiriler için, yanlışları düzeltmek ve yola daha güçlü devam edebilmek için yalnızca doğruları gösteren, mazeretlere sırt çevirmiş bir uzunluk aynası.
