YUNUS EMRE SEL – APOLET!
Çok uzun bir ortadan sonra birinci sefer alana şampiyon olarak çıktı Trabzonspor. Gurur, sevinç, memnun karmaşanın içindeydi tüm grup. Bu türlü bir his boşalımının akabinde tekrar konsantre olmak sıkıntı.
Trabzonspor en büyük amacına ulaşsa da, o maksadı daha da görkemli hale getirecek ikinci kupanın peşinde konsantre bir formda devam ediyor görüldüğü kadarıyla…
Hatayspor maçında yarı rotasyonlu bir takımla alandaydı şampiyon, lakin oyun iştahı çok da farklı değildi. Kazanılan penaltıyı ikinci yarısının şanssız ismi Bakasetas kaçırdı. Maçın ikinci yarısına, birinci yarıda aksayan bölgelere anında müdahale ile başladı Trabzonspor.
Bu türlü maçların daima bir, “hazırlık maçı” havası vardır. Şampiyon grup da olsanız, bu durum böyledir. Sonuçta Trabzonspor düzeyinde kulüpler için başarıda devamlılık mühimdir. Bu devamlılık için de akıl, en kıymetli belirleyicidir.
Maçın ikinci yarısına gelirsek, Djaniny, artık imzası haline gelen gollerden birini attı. “Driplingin ustasıyım, deplasmanların hastasıyım.” tadında, kendisiyle birlikte anılabilecek dripling üstü bir sağ iç vuruşla Trabzonspor’u öne geçirdi. Bu gol, onu Trabzonspor’un çift haneli gol sayısına ulaşan 4. oyuncusu yaptı Cornelius, Nwakaeme ve Visca ile birlikte.
Oyun genelde orta alanların kolay geçildiği bir üsluba döndü, bu noktada Trabzonspor biraz daha pasla oynama ısrarı sergilese de şayet dileseydi onlar da çok rahat geçebilirlerdi orta sahayı. Oyun rölantiye girdiğinde Trabzonspor’da biraz daha “genç” oyuncu tercihi beklendi fakat bu gençleri izlemek için biraz daha beklememiz gerekecek.
Genç Ahmetcan’ın önder oyununa başka bir paragraf açmak gerekiyor. Zira yaşı ne olursa olsun, hazır oyuncular grupta kendine yer bulabilir dedirtiyor Ahmetcan tercihi.
Son dakikada gelen Hatay golü sonrası skor 1-1’e bağlanınca ligde çabanın son ana kadar devam edeceği tekrar deneyim edildi. Hatay’ın sessiz ve kendine münhasır ikliminden sessiz bir fırtına geçti omuzundaki şampiyonluk apoletleriyle.
REHA KAPSAL – 1+1!
Şampiyon Trabzonspor’un, kupada yarı finalde Kayserispor ile oynayacağı rövanşı düşünerek, Hatayspor karşısına rotasyonlu bir takımla çıkması pek doğaldı.
Yalnız bu rotasyonu yaparken, savunmanın merkezinde Hugo’nun alternatifi olmadığından sakatlık yahut kart görebileceğini düşünerek bu riskin alınmaması gerekiyordu. Hatta buna; ne kadar bu ihtimal az da olsa Uğurcan bile dahil edilebilirdi.
Gelecek dönemle ilgili birtakım oyuncuları görmek ve fikir vermesi açısından bu türlü maçlar bir teknik adam için değerlidir. Serkan’ın, Ahmetcan’ın, Murat Cem’in kendilerini daha fazla geliştirmeleri gerekir. Teknik olarak, oyun bilgisi ve konum alma üzere birçok özelliklerinin de teknik heyet tarafından ferdî idmanla çalışarak en yeterli noktaya getirilmesi gerekir.
Kouassi’nin oyun içindeki kişisel oyunu ve yeterliliği istenen düzeyden çok uzak. Yusuf Erdoğan, hâlâ futbolu öğrenemedi. Onun üzere İsmail Köybaşı’da da devam etmekte. Bakasetas, dönemin birinci yarısında yeterli performans verdi lakin sakatlığını atlattıktan sonra 6 aylık bir süreçte istenen seviyenin çok altında.
Anların, dokunuşların oyuncusu olarak gol atamadığı, asist yapamadığı sürece her vakit tartışılacaktır. Yeterli bir bonservis bedeli görülürse Trabzonspor bunu kıymetlendirmeli.
Djaniny; eldeki hamle oyuncularına nazaran bilhassa Şampiyonlar Ligi’nde tek ön eleme oynayacak, geçtiği takdirde kümelere kalacak, geçemezse Avrupa Ligi’nde devam edecek bordo-mavili oyuncular için de o liglerde atakta en kıymetli farkı yaratacak en güçlü oyuncu profilinde.
Ligin bitimine 3 hafta kala şampiyonluğunu ilan etmiş Trabzonspor’un, esasen bundan sonra oynayacağı maç adedi “1+1’dir”. Kayserispor’la oynayacağı kupa rövanş maçı kaldı ki buna çok avantajlı bir halde gidildiği üzere bu maç geçildiği takdirde de ikinci maç olarak da Türkiye Kupası finalidir.
