Bugün çok pik yapan bir projede gördüğümüz oyuncuyu 1 yıl sonra konuşmadığımızı fark ediyoruz. Hikayenden, geçmişinden, kendinden evvel oyunculuk manasında cast’ın unutulmuyor. Neden? Oynarken bir şeyleri çok mu düzgün yaptın?
Evet, âlâ oynadığımı biliyorum. İşimi düzgün ve hoş yaptığımı biliyorum. Aslında temel bahis, hislerin insanlara geçmesi oldu. Ekranda oynadığım karakterler, yarattığım ya da yaratılmış karakterler oluyor. O karakterleri, kendimden bir kesim üzere gördüm. Seyirciye duyduğum hürmetimden dolayı mesleğe karşı şöyle bir halim vardı; oynadığım karakterler doğal ki benim öz karakterim değil lakin o denli bir şey olmalı ki kendi karakterim ile tanınmayayım ve oynadığım karakterleri benimsesinler. Sonuçta bu bir hayal kesimi. Romantik bir erkek karakter, genç kızların düşlerini süsleyen bir tip olabiliyor. Ona bakıp onu düşündüğü vakit ne hisseder? Ekrandan gördüğü vakit o his alışverişi ne olabilir? Bu soruların sonucunda hislerimi insanlara geçirirken aslında kendimden de bir şeyler katmış olduğumu biliyorum.
Çok güzel jön diyebileceğimiz, sureti herkes tarafından kabul görebilecek ya da birçok bayanın ilgi duyabileceği bir figürsün. Sence bunu kaldırabildin mi?
Hayır, taşımadım ki kaldırayım. Ben, bayanların ilgi duyabileceği bir karakter olduğumu bildiğim halde yaptığım şeyler yalnızca ekranda kaldı profesyonellik açısından.
O yıllarda ne yapıyordun?
Dışarıda bana dönük bir hayatım vardı. Oraya kimseyi karıştırmıyordum. “Lise Defteri” ile başlayan serüvende ve “Emret Komutanım” devrinde çok yabancı durdular daima. Beni tanıdıklarını bilirim ancak asla yanıma gelmezler ve ilgi göstermezler. Natürel ki herkes için geçerli değil.
O devirde popülerizmin içinde bir yalnızlaşma mı yaşadın?
Tanınan kültüre beni yerleştirdiler fakat ben daima tanınan kültürü biraz hafife almıştım. Tanınan kültür, o devirde biraz yeriliyordu. Biraz da bu kültüre dair dayatmalar vardı. Ben de tanınan kültüre yanaşmamayı tercih etmeye çalışıp farklı kültürlerde kendime yer bulmaya çalıştım.
Senin hayatında olabilecek erkek ya da bayan figür; senden çekinmeli mi, senden şefkat almayı mı beklemeli, tam karşıtı şefkat vermeli mi yoksa seninle eğlenebilmeli mi? Şu anda senin hayatından olmanın karşılığı ne olur?
Benimle arkadaşlık kurmaktan korkulmaz. Arkadaşlarım ve etrafım, beni çok sever. Lakin çekinmeleri vardır. Neden? Kuralcıyım ve hürmet benim için çok değerli. Bir bağlantıda yerli yerine oturan bir olgudur saygınlık. O şahısların benden korkması için o adımı atmalarına bir sebep yoktur.
Neden konuşuluyorsun? Hayatının o güç geçen günlerinde gündeme geldin. Natürel ki büyük bir haber kıymeti vardı ve çok konuşuldu. Bilinen de bir gerçek bu. Neden Türk medyası ve Türk kamuoyu tekrar seni konuşuyor? Kıssanın çarpıcı taraflarıyla ilgili yeni bilgiler öğreniyor olmalarından mı?
Benim hissettiğim şu; çocukluğumdan itibaren hangi ortama girsem, ne yapsam, ne söylesem kesinlikle bununla ilgileniliyor. Yaşadığım o problemli devirlerde de birebir şeyi hissettim. Arda sıkıntılar yaşıyor ve bu problemlerle ilgilenelim durumundan fazla bu meselelerin ne olduğuna dair ilgi odağı olduğumu hissettim. Neden olduğunu hiç düşünmedim lakin bir formda ilgi çektiğimi ve merak uyandırdığımı biliyorum. Bu da benim yıldızlık ışığım ya da mesleksel tabirim ile ilgili olabilir.
O periyoda dair spesifik bir kıssa anlatabilir misin?
Bir gün meskende duramadım. Bazen meskenden dışarı çıkıyordum ve geziyordum. Bir çeşit öfke bozukluğum vardı. Psikolojim bozuktu zira kendime dair birtakım sorular yöneltilmişti bana. İçinden çıkmamı dahi istemedikleri duygusal durumlara maruz bırakıldım. Bulunduğum etraftan, sektörel açıdan insanların bakışlarına maruz bırakıldım. Bir park vardı. Kaydırağın üzerine çıktım. O demire yattım ve gökyüzüne baktım. Çok rahatladım. Üzerimde hiçbir şey yoktu. Tavan yoktu, duvarlar yoktu… Bir anda şunu söyledim; “Sokakta olmak çok özgürce bir şey. Güya bizi sınırlayan şeylerin içindeyiz hep ve ne yaparsak yapalım özgür kalamayız. Sürekli hudutların içinde kalacağız. Konutumuzda bile özgür değiliz; kesinlikle sonların içerisindeyiz. Orada hissettiğim çok büyük bir özgürlüktü. Bir daha o duyguyu yaşayabilir miyim bilmiyorum zira gökyüzü alabildiğine benimdi ben de onundum.
“Emret Komutanım” projesine dair bir âlâ bir de keşke olmasaydı diyeceğin bir anı anlatır mısın?
Dediğim üzere tanınan kültür çok yeriliyordu ve baskı altında tutuluyordu. O periyotta tanınan kültürde olmak istemiyorduk. En azından kendi etrafımda. Fakat şöyle bir gerçek vardı. Sonuç olarak bu tip yargıları da yeniden tanınan kültür ortaya çıkarıyordu. Bu kavram değişkenlikleri yaşama, farklı kültürlerden beslenme durumları, kendimi geliştirme hissine çok yöneldiğim için biraz irtibat bozukluğu yaşamaya başladım.
Görüştüğün şahıslar var mı?
Yok lakin bölüme geri döndükten sonra natürel ki arkadaşlarım olur.
Dizide birçok figür vardı. Hepsi alakasız yerlere dağıldı ve birbirinden bağımsız kıssaları oldu. Dönüp baktığın vakit akıbetine ve mesleğine en şaşırdığın kişi kim?
Mustafa Altıoklar, beni çok şaşırtıyordu. Bir fikir ya da bir his bekleyen patrondu. Hakikaten de bana yıldız üzere davranmıyor değildi, davranıyordu. Gerekliliklerimi yerine getiren bir yapımcıydı, direktördü. Benden ona karşı duymam gereken bir his bekliyordu. O hissi geliştirip ona vermeye çalıştığım vakit fikir değiştirip “Hayır, sen bana bu türlü davranamazsın dur bakalım.” diyordu. Garip bir halde beni şaşırtıp durdu. Sanırım tuhaf bir formda benimle yarış içindeydi. Benden yaşça büyük. Kültürlerimiz de farklı. Ben, alt kültürden yetişip kendimi geliştirip farklı kültürlere ulaşıp birçok bahiste kendimi yetiştirmişimdir. Lakin Mustafa Altıoklar, güçlü kültürden ve tahminen de burjuva ayağından düşünen biri.
Bu durumu ne tetiklemiş olabilir?
Mesela ben sette bir kaza geçirip başımı vurduğum vakit ona bir bakış attığımda umarsızca davranamayarak mecbur kalıp beni hastaneye götürüp ilgilenmek zorunda kalacak halde mahcup oluyordu. Tahminen de o genç yaşta Mustafa Altıoklar ile aşık atıyordum. Tahminen o, benim hayran olduğum bir şeydi. Ben, onunla aşık atıyordum.
Öteki birinden ötürü sana o denli davranıyor olabilir mi?
Olabilir, yeğeni Sarp Sarp Levendoğlu ile ilgili de olabilir.
Hissettin mi bunu?
Hissettim. Bu türlü şeyler yaşandı. Son günlerde sorulan soruların verilen yanıtları bunlardı. Neden bunları anlattım? Zira çok konuşuldu.
O projeden sonra bağlantınız kesildi mi?
Kestim.
Sence mesleği uygun gitti mi Sarp Levendoğlu’nun?
Bence pek mesleği ile ilgilenmedi de duruşu ile manzarası ile ilgilendi diye düşünüyorum.
En son en çok istediğin şey neydi?
Bu ortalar istediklerimi yaşıyorum. Toplumsal medyayı düzgün kullandım. Bir çıkış atağım vardı. Yıllar sonra tekrar ortaya çıkıp işime geri dönerken kendimi söz ederken toplumsal medyayı ve gerekli büyük medyayı kullandım. Bu çıkış serüveninde şu ana kadar yaşadığım şeyler, istediğim şeylerdi. Gerçek adımlar atıp yanlışsız kararlar verip gerçek söz edebiliyorum kendimi.
En son en çok hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
Bazen sevenlerimi anıyorum. Onları anarken hissettiğim şey, bazen beni hüzünlendiriyor. Son olarak ona gözyaşı döktüm.
En son en çok neye şaşırdın?
İnsanların ağır ilgisine. O kadar yıl geçtikten sonra biraz daha güç olacak sanıyordum. Ansızın sokakta, bölümde ilgi oldu.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Aslında sen galip geliyordun. Ancak ben galipmişim üzere davranarak seni şaşırtmayı başardım ve yanılttım. Zira sen bunu hak ediyordun.
Bildiğimiz biri mi?
Evet, bildiğiniz biri.
Kendini affettireceğin bir andasın ve seni dinliyor. Anlatır mısın?
Bazen hakkında berbat şeyler düşünsem de bu niyetlerin içinde senin güzel tarafların gözümün önüne gelir. Seninle ilgili berbat şeyler düşünmeyeyim diye meblağ ve mahzurlar. Ancak biliyordum ki sen bu hissettiğim şeylerin sahibisin. Şayet seni üzdüysem ve incittiysem beni affet.
Affeder mi?
Eder.
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Edemem. Tanımı yok. Bu bir erkek, ailemden biri. Onu nasıl sevdiğimi tanım edemiyorum lakin uzak kalıyoruz. Uzak kalmamızın sebebi, benimle alakalı. Zira ben ona çok süratli bir şeyler verdim. Bir yerden sonra özgür kalmak zorunda kaldı. Bu durum da benimle ortasında ara olması gerektiğine kadar uzandı. O denli olunca da onu nasıl sevdiğimi artık tanım edemiyorum. Tekrar yaşayabilmem gerekiyor o hisleri.
Özlüyor musun?
Hayır, özlemiyorum. Hayatımda ve görüşebiliyorum. Hasret yok.
Ne eksik?
Çok süratli sevdim, çok süratli yaşattım ve onu özgür bıraktım. Artık o hisleri veremiyorum. O alacağını aldı ve çok memnun oldu. Ben ise hala seviyorum lakin sevgimi tanım edemiyorum.
Onun sevgisi sana karşı nasıl?
O sıradan, ben çok seviyorum. Olağan bir sevgi, olağan bir hürmet, olağan bir memnunluk.
Hayal kırıklığın mı var?
Hayal kırıklığı da yok. Yalnızca onu büyütürken çok fazla o sevgiyi yaşattım. Sonra o benden uzaklaşmak zorunda kaldı. Artık ise tıpkı sevgileri yaşayamadığım için üzülüyorum. Tahminen de büyüyüp gitti o yüzden.
Aşk var mı?
Yok.
Aşk hissine inanır mısın?
Olağan ki inanırım.
Hatırladığın his ne hissettiriyor sana?
Aşk, kendini birinden daha az, daha yetersiz, yerine nazaran daha eksik bile gördüğün halde ona olan hayranlığın ve dürtülerin ile ilgili. Seni aşan bir şeye duyduğun hayranlıktır aşk. Birçok vakit onu aşman gerektiği ile sonuçlanıyor. Benim demiyorsan, sensin deyip seviyorsan o aşkın kaçınılmaz keyifli olacağını düşünüyorum.
Dilediğin şahsa, dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ona ne sorardın?
Brad Pitt olurdu. Ona şu soruyu sormak isterdim; “Dünyanın çabucak hemen her ülkesinde bir Brad Pitt var. Onlar senden besleniyor ve senin üzere yaşıyor. Sen hiç onlardan besleniyor musun? Onlar üzere yaşadığın oluyor mu? Büsbütün Brad Pitt’in taklidi olan erkekler var. Biraz da Brad Pitt onların taklidi oluyor mu?” Bu merak ettiğim bir soru.
