ERMAN TOROĞLU – ZORBAY UYGUN YÖNETTİ
Ondan, bundan, şundan demeden yazının sonunu başa getirelim. Dün gece 90 dakika sonunda Fenerbahçe bu alandan mağlup ayrılsa yazık olurdu, dün gece 90 dakika sonunda Trabzonspor galip gelerek maçı bitirse ayıp olurdu.
İrfan Can’ın gördüğü kırmızı kart yanlışsız. Bir hareket yapıyorsun ısrar etmesen, yani harekete devam etmesen atılmayacaksın. Devam edince atıldın.
Şu bir gerçek; Mete Kalkavan alanda çok başarılı değil. Lakin VAR’da harikulade işler yapıyor. İrfan Can’ın atılması Fenerbahçe’yi canlandırdı, Trabzonspor’un kimyasını bozdu. Trabzonlu futbolcular, Siopis hariç, topa ve rakibe müdahale etmekten kaçındılar. “Hakem bizi de atar mı?” diye… Ve oyunları bozuldu.
Fenerbahçe’de 10 kişi kalan oyuncular da bayağı hırslandılar. Mesela dün gece Fenerbahçe’de iki kişi var. Mert Hakan Yandaş ve Samuel Osayi… Yalnız şunu da söylemeden geçemeyeceğim; Fenerbahçe 10 kişi kaldı tamam da, Fenerbahçe 10 kişi kaldıktan sonra Trabzonspor da 10 kişi oynadı. Güya Bakasetas da atılmıştı oyundan. Güya Bakasetas, “Ulan ben oynamayayım da şu oyun 10’a 10 oynansın”‘ dedi herhalde.
Fenerbahçe idaresi gece yarısı hakem neden açıklandı diye bir bildiri yayınladı. Yayınlayabilirler. Lakin ateşe akaryakıt döküyorlar! Neden? Zira bütün Türkiye Kupası maçları bitmeden o hafta oynanacak lig maçlarının hakemleri açıklanmaz. Lakin işte daima tıpkı kıssa. Biz yazalım çizelim işler lehimize olsun.
Dünyanın neresinde sanki VAR’a giden bir hakemin önü bu türlü kesilir. Zorbay Küçük, zora giren maçı bence az yanlışla yönetti. Futbolcularla biraz fazla konuştu lakin bu tip maç için beğenilen görülebilir.
Birinci yarı sonunda alana atlayanı yahut atlayanları yayıncı kuruluş göstermedi. Nedendir bilinmez. Tam ihale sırasında herhalde sivri olmayalım, bütün kadrolara çiçek atalım dediler.
Bu maçta teknik, taktik bir yere kadar. Fakat alanda 10 kişi kalıp inanılmaz çaba eden Fenerbahçeli oyuncuları tebrik etmek lazım. Zira karşılarında oynadıkları kadro da Trabzonspor’du.
YUNUS EMRE SEL – KADIKÖY’DEKİ HAYALET!
Trabzonspor dönem uzunluğu olduğu üzere maça olabilecek en akil anlayışla başladı. Trabzon rakibine önde basan, kazandığı topları sağlama alan bir görüntüdeydi.
Ahmetcan zayıf halka olarak görülmüş, oyun kurması müsaade edilmişti ancak bu noktada gözden kaçırılan nokta, Ahmetcan’ın bu işte çok pak olduğuydu. Genç oyuncu çok âlâ top kullanma hünerine sahip. Ayrıyeten baskı altında konsantrasyonu yükselen çeşitte bir oyuncu.
Fenerbahçe, Nwakaeme tehlikesine karşı Samuel’i geride tutuyordu ki bunda haklıydılar. Osayi de Nwakaeme’nin defansif zaaflarını kıymetlendirme kanısıyla vakit zaman ofansa çıktı ki kalıcı bir tempo yakalayabilse Trabzonspor’un bu zaafiyetini kullanmaları işten değildi.
Bu dakikalarda İrfancan’ın Siopis’e yaptığı sert hareket, her iki ekip için de oyunun gidişatını etkiledi. VAR olmasa hakem bu durumu kaçırmıştı. Bu dakikadan sonra Trabzon daha rahat bir manzara çizdi. Nwakaeme ve Abdülkadir’in sürüklediği tehlikeli hamleler gerçekleştirdiler. Bu durumlardan birinde Nwakaeme artık imza hareketi haline gelen plaselerinden biriyle skoru 1-0’a getirdi.
Oyunun oynandığı atmosfer gereğince gerginken, rakip eksikken rakibin gardını düşürmek yerine bu sonuçsuz pas oyununda ısrar Fenerbahçe’yi oyunun içinde tutabilecek sürprizler üretebilirdi.
10 kişi rakibine karşı oyunun ruhunun istediği oyunu oynamayan Trabzonspor, duran toptan yediği golle Fenerbahçe’yi oyuna tekrar ortak etti. Fenerbahçe düşünmediği anda bulduğu golle teselli buldu. Trabzon ise yürüyüşünü perçinlese de Kadıköy’deki hayaleti tekrar diriltti.
EMRE BOL – HAKEM REZALETİ!
Yeniden, yine, bu dönem çokça alıştığımız formda hakem faciasına şahit olduk. Aslında hafta içi bütün maçların hakemleri açıklandıktan sonra, Zorbay Küçük’ün geç açıklanması beni endişelendirmişti. Gerçekten haklı çıktım.
İrfan Can’ın Siopis’in ayağına basmasını kırmızı kartla cezalandırması, Zorbay’ın futbolu hiç bilmediğini gösteriyor. Acımasızlık yok, faul yapma niyeti yok. Yalnızca “pozisyon gereği” yerde yatan oyuncunun ayağına istemeden basmak kırmızı kart olmaz. Esasen İrfan Can çabucak ayağını çekti.
VAR’a gidip durumu net bir biçimde yine izleyen hakemin kırmızıyı vermesi makus niyettir. Başında tilkiler vardır. Fenerbahçe’nin tahminen de bu dönem birinci sefer Fenerbahçe üzere oynadığı maçta bir kere daha hakeme takıldı. Artık birtakım hakemlerin suyu yeterlice ısındı.
Makus idareye karşın nerdeyse 80 dakika 10 kişi oynayan ve hakikaten fevkalade bir çaba ortaya koyan sarı-lacivertli futbolcuları kutluyorum. Trabzonspor üzere bir gruba karşı hem eksik oynayıp hem de adeta nefes aldırmamak değerliydi.
Fenerbahçe taraftarı ekibin gerisinde durduğunda oyuncuların neler yapabileceğini gördük. Daima takviye tam takviye bu tip maçlarda daha ehemmiyet arz ediyor. Fenerbahçe’nin koşunca, çaba edince neler yapabileceğini gördük. Lakin alın teri düşmanı hakemleri ne yapacağımızı bilmiyorum.
REHA KAPSAL – GEÇ KALDILAR
Fenerbahçe son haftalarda ligde aldığı galibiyetlerle yalnız elinde kalan ligdeki ikincilik maksadıyla mutlak galibiyetle Trabzonspor karşısına çıktı. Başkan Trabzon da dönem başından beri gösterdiği başarılı performansı hem oyun hem de puan olarak Kadıköy’de de sürdürmek niyetindeydi.
Ve bu güçlü oyunu bir daha tüm futbolseverlere izletmek dileğinde çıktığı maça, Fenerbahçe’nin 18. dakikada 10 kişi kalmasına karşın istediği ve dönem başından beri o güçlü oyun hafızasını alanda oyunun hiçbir kısmında çok fazla yansıtamadı.
Yansıtamadığı üzere sarı-lacivertlilerin eksik kalmasından sonra oyunu denetim etme uğraşları, geriye yaslanması, gereksiz yatay paslar, geriye oyunlar, öne dikine fazla atak etmemesi ve bunu düşünmemesi, yapılan oyuncu atılımları istenilen oyunun ortaya çıkmasının en önemli nedenlerindendi.
Lig başından beri yenilen gollerin bordo-mavililerin sol tarafından oluştuğu üzere buradan duran toptan da olsa tekrar bir gol daha yediler. Birden fazla oyuncu; bilhassa orta saha, hamle sınırında istenilen performansın gerisinde kaldığı üzere uğraş düzeyi çok düşük oyuncular da vardı. Fenerbahçe maça çok güzel başladı. Eksik kalmasına karşın birinci yarı beraberliği sağlayabilirdi. Kadro halinde o eksikliği hissetmediler, herkes iki kişilik koşup çaba etti.
Bilhassa ikinci yarı vakit zaman fizikî olarak, eksik kaldıkları için oyundan düşseler de lakin daima oyuna ortak olup içinde göründüler. Gol atmak için tehdit oluşturdukları üzere seyircisinin yarattığı atmosferle de ikinci yarının kimi kısımlarında öne çıkıp riskler aldılar. Karşılığında gol buldukları üzere gol de kaçırdılar.
Çok uzun müddet sayısal eksiklikle oynamalarına karşın bunu mental olarak hiç başlarında yaşamadıkları üzere saha içinde gösterdikleri disiplin, konsantrasyon ve limitlerini zorlayarak, bu türlü değerli bir derbiden ve de başkan Trabzonspor üzere güçlü oyun oynayan bir gruba karşı mağlup olmadan alandan ayrılmasını bildiler.
Sarı-lacivertliler 10 kişi kalmasına karşın dönemin en yeterli oyunlarından birini sergilediler. Fenerbahçe, bu türlü güçlü bir rakibe karşı 10 kişi gösterdiği bu performansı ligin başından beri sergileseydi, şu anda çok farklı pozisyonda olabilirdi bunun için de tabi ki “ÇOK GEÇ” kalındı.
GÜRCAN BİLGİÇ – ŞAPKASI DÜŞTÜ!
Maskelerin düştüğü, Fenerbahçe’ye karşı kumpasın tüm netliği ile ortaya çıktığı bir gece yaşandı yeniden. Kadro ve taraftarın, dönemin beklenen şampiyonuna karşı “onur” çabası verdiği gecede, VAR hakemi Mete Kalkavan ile hakem Zorbay Küçük’ün ortak yetersizliği ile futbol tekrar rafa kalktı.
Aziz Yıldırım ile dört dönem şampiyonsuzlukla geçti. Yeniden iş başındaydı bu yetersizler. Ali Koç’un kendi yanlışları bir yana, geçen dönemin tam hakem rezaleti geçmesinin nedenini sıkılmadan sergilediler.
Kırmızı 18’de geldi. Nwakame’nin golü 22’de. O dakikaya kadar şutu yoktu Trabzonspor’un. Baskıyı da yapan, varyasyonlarla rakip ceza alanına sızan, durum deneyen, golü isteyen, top göstermeyen ekipti Fenerbahçe. İsmail Kartal tüm silahlarını kilitlemişti rakibinin. Abdullah Avcı’nın “sıfır” orta saha, defans ve atak olarak ikiye böldüğü kadrosunun üretkenliği de bitmişti.
10 kişi kalmak, Trabzonspor üzere bir pas grubu karşısında aslında en büyük sıkıntıyken, bir de yenik durumda oynamak zorunda kaldılar. İşte o andan itibaren Kadıköy’ün eski harika gecelerinden biri yaşanmaya başlandı. 50 bin taraftar kadrosuna sarıldı, maçın peşine düştü, oyuncular onları yalnız bırakmadı ve bir futbol destanının dakikaları alana düştü.
Fenerbahçeliler, kendilerine saldırmaktan bu “hakemcik”lerin aslında ne “inceci” olduklarını gözden kaçırdılar. İrfan Can’ın gördüğü kırmızı kart, Türkiye’de futbolu yönetenlerin bakış açısıdır. Herkes bunu düzgün anlasın. Fenerbahçe için rakip yalnızca alanda değil, her yerde.
Anlamadılar aslında, dün Fenerbahçelilik duygusu geri geldi taraftara… Bundan sonrasında ellerin yumruk olduğunu görürsünüz. Tüm kumpasçıların hüsran gecesine şahit oldunuz.
