Trabzonspor-Antalyaspor eşleşmesi tahminen çeyrek finaller içinde en güç eşleşmelerden biriydi. Bunun en temel nedeni de Üstün Lig’de Trabzonspor’u tek yenen ekibin Antalya olduğu üzere devre ortasında yaptığı 4 destekle, son haftalardaki çıkışıyla maçın sıkıntı geçeceğinin net göstergesiydi.
Bordo-mavililer oyuna süratli başladılar. Rakip kaleye yakın pres gücüyle Antalya’yı geriye ittiler. Bu oyun başlangıcında orta alanda ikili sıkıştırmayla yaptıkları baskı sonucunda, rakipten kazanılan topla da golü buldular. Golü bulduktan sonra Trabzonspor’un vakit zaman alışık olduğumuz ancak Trabzonspor ismine geriye olumsuz manzara çizen, geriye yaslanma hastalığı tekrar ortaya çıktı.
Bununla birlikte bir de sonlanmayan ataklar, kolay pas yanlışları, geniş alanda yakalanmasıyla bir arada duran toplardaki adam ve alan paylaşımının sıkışıklığıyla Antalyaspor’a durum da verdiler.
Trabzonspor, maçın son dakikalarında ikinci golü bulup rahatlamadan evvel direkten dönen topları, girdikleri konumları, kaçırdıkları net durumlarla bir arada maçı daha evvel bitirip, istediği skoru da alabilirlerdi.
Bu skor gecikince esasen Antalya’yı hem oyuna ortak ettikleri üzere onların da motivasyonunu yükseltmiş oldular. Abdullah Avcı’nın birtakım mevkilerde yaptığı rotasyonlar pek doğaldı.
Maçta Djaniny, Viscanın iş birliği, orta alandaki Berat’ın tekrar eski uygun performans verdiği günlerin sinyalini vermesi, Denswil-Hugo’nun ahengi, Uğurcan’ın da kalesinde gösterdiği başarılı performansla da hak ettikleri maçı kazanmasını bildiler.
Bordo-mavililer, bu sezonki “iki amacını de tam yol” sürdürdükleri üzere o coşkuyu, konsantrasyonu, disiplini ve en kıymetlisi kazanma alışkanlığını da devam ettiriyorlar.
