10 DAKİKA ARA!
Berbat futbolun ligdeki en güzel temsilcilerinden biri olan Fenerbahçe nihayet iki maç üst üste kazandı. Kaybettiği maçlarda sırtını talihsizliğe dayamakla, birazcık futbol oynayıp maç kazanmak ortasındaki fark anlaşılmış mıdır sanki?
Hatayspor karşısında 2 genç oyundaydı da o gençlerden birini bile kazanmanın maçı kazanmaktan kıymetli olduğunu görebilecek bir yönetici var mıdır? Ayrıyeten tribündeki taraftarın o gençlere verdiği dayanakla, saha içindeki Fenerbahçe formalı beyefendilerin yuhalanmasının önüne geçildi. Zira “yönetim istifa” diye haykırmaktan Fenerbahçe taraftarı da bıktı.
Her koşulda gençlerden yanayım. Arda Güler dönem başında gruba girdi sonra ne oldu? Yarım kalan kıssasını tamamlamak isteyen korkak bir masalcıya yem edildi. Muhammed kiralık verildi. Kaç dönemdir izliyoruz; kürkçü dükkanının önünde dolanıp duran tilkilere bile o gençlerden daha çok bedel verildi. Gençlerden korkmayın, Fenerbahçe formasının içine yalnızca para hesabını sokanlardan korkun, işin kolayına kaçan emek hırsızlarından korkun.
Böylelerinden kurtulmakla çok şey kazanılır, gençlere yönelmek de geleceğe reçete olur.
Akıl çetelerinin tahsilatı bittiyse, Fenerbahçe’nin kendi gerçeklerine dönmesi zaruridir. Gerçeklere icabet koltuk sorumluluğunu getirir, bunu reddetmenin neler götürdüğünü 4 dönemdir izliyoruz çünkü!
Yabancılara su üzere para harcayıp kendi gençlerine güvenmeyenler, yere düşüp kırılan sürahinin de sıkıntısına düşmedi harcanan suyun da. Bir ekibin yanlışlarını terk etmesi için de güç gerek ancak 2 maç kazanınca yanlışların ardı da güçleniyor ki asıl tehlike burada, 10 dakika arada!
Zira 4 dönemdir yapılan yanlışları üzerine alacak bir tane yürekli yönetici hala ortaya çıkmadı. O yüzden yağ kazanlarına istek epeyce bizim tenkitlerimiz fikir israfı sayılacaktır.
Alanyaspor deplasmanı her grup için zorluyken, 4 farklı galibiyet Trabzonspor için süper bir sonuç. Liderliği taçlandırmak, yıllanmış hasrete bir adım daha yaklaşmak tahminen.
Şayet maçtan evvel Abdullah Avcı’nın taktik mühendisliğine ve planlarına sadık kalıyorsanız galibiyet de size gülümser. Maçın birinci yarısındaki kusursuz Trabzonspor da her şeyi anlatmaya kâfi aslında. İkinci yarıdaki Trabzonspor’un baskıyı kabullenme biçimini futbolcuların klasik rahatlığı olarak açıklarım. Fakat notumu da iletirim.
“Hamlelerin şahı olmakla rakiplerini mat etmek ortasındaki alkışların cümlesini alırken, övgülerin altında kalmamak liderliğin de münasebetidir Trabzonspor ruhunun da.” Zira burası Türkiye! Onca puan farkının kimleri nasıl ve ne biçim rahatsız ettiğini hiçbir futbolcunun unutmaması gerekiyor. 4 farklı galip durumdayken bile!
Ligde futbol olarak en beğendiğim ekiplerden biri Adana Demirspor. Düşünüyorum da onlar da transfere çok para harcadılar ancak grubun içinde sırıtan bir tane futbolcu yok. Aşikâr ki kulübün içinde futbolcudan anlayan yönetici çok, ya da namuslu menajerlerle çalışmışlar.
Bu grubun gelecek dönem Avrupa’da uğraş edeceğinden kimsenin kuşkusu olmasın, yalnızca yöneticilerinin sakin olması lazım. Zira futbol olarak böylesine keyif veren bir kadro her türlü saygıyı hak ediyor.
