ABD’nin California eyaletinin Visalia kenti 3 Mart 1994 tarihinde vahim bir olaya sahne oldu. 10 yaşındaki Angelica Ramirez, kentin doğusunda kurulan bir bit pazarında ortadan kayboldu.
Günlerden perşembeydi fakat 4’üncü sınıf öğrencisi Angelica, kendini pek güzel hissetmediği için o gün okula gitmemiş annesi ve kardeşleriyle birlikte pazar yerinin yolunu tutmuştu.
Tulare, Kings, Fresno üzere birçok kentin pazarlarında satıcılık yapan anne, dört çocuğunun en büyüğü olan Angelica’yı kardeşlerine göz kulak olmakla görevlendirmişti.
Kadın, Angelica’yı en son saat 10.30-11 sularında tuvalete giderken gördü, sonra da işine daldı. Bir mühlet sonra kızının hâlâ geri dönmediğini fark eden anne çabucak yetkililere haber verdi.
Polisler, hassas burunlu köpeklerin ve öbür satıcıların da yardımıyla pazarın altını üstüne getirdi ancak Angelica hiçbir yerde yoktu. Köpekler küçük kızın kokusunu pazar yerinin otoparkına kadar takip etmeyi başardı. Ne yazık ki Angelica burada da bulunamadı.
İki gün sonra bir tarım emekçisi, Angelica’nın cansız vücudunu yaklaşık 50 kilometre uzakta, Pixley bölgesindeki bir sulama kanalında buldu. Yapılan otopsiyle elde edilen sonuçlar Ramirez ailesinin acısının katlanmasına neden oldu: Angelica tecavüze uğramış ve boğularak öldürülmüştü.
Tulare County Şerif Ofisi için Angelica Ramirez soruşturması artık bir kayıp olayı değil cinayet hadisesiydi ve olayın üzerinden 28 yıldan fazla vakit geçmesine rağmen kıymetini koruyacaktı. Şerif Mike Boudreaux’nun deyişiyle, o günden sonra, Angelica Ramirez belgesinin rafa kaldırıldığı bir gün bile olmadı.
BİNLERCE İPUCU, YÜZLERCE POTANSİYEL ŞÜPHELİ
Şerif Bourdeaux’nun aktardığına nazaran, yaklaşık 30 yıllık süreçte binlerce ipucu takip edildi, yüzlerce potansiyel kuşkulu sorgulandı, bahisle ilgili bilgisi olabilecek 1000 kadar şahısla görüşmeler yapıldı.
Angelica’nın tecavüze uğramış olması nedeniyle dedektifler evvel bölgedeki kayıtlı seks suçlularının sözlerini almakla işe başladı fakat hiçbir sonuç elde edilemedi. Test teknolojisinin ilerleyişinden faydalanan dedektifler olay yerinden alınan DNA örneklerini tahminen 100 sefer çeşitli data tabanlarına yolladı lakin bir eşleşme sağlanamadı.
1998 yılında Federal Soruşturma Ofisi (FBI) da davaya dahil oldu. FBI dedektifleri olay yerini ziyaret etti, daha evvel toplanmış olan ispatları inceledi ve Angela’nın annesinin sözüne başvurdu. Dört yıl sonra DNA örnekleri bu kere de FBI’ın kullandığı Kombine DNA Endeks Sistemi’ne yollandı. Lakin tekrar bir eşleşme elde edilemedi. İpuçları tükeniyor, dedektiflerin hissettiği baskı ise artıyordu.
ANGELICA’NIN KÜPELERİ NEREDE?
2018 yılı soruşturmadaki değerli dönüm noktalarından biriydi. FBI’ın hazırladığı bir “Katilimi Yakalamaya Yardım Edin” görüntüsü ülkede büyük ses getirdi. Angelica’nın sesinin teknolojinin imkanları kullanılarak tekrar üretildiği görüntüde küçük kız o gün başından geçenleri anlatıyordu.
Kaybolduğu gün Angelica en sevdiği giysilerini giyiyordu: Üzerinde “Kool Kat” yazılı beyaz tişörtü vardı, kulağında ise “Beauty and the Beast” sinemasındaki Mrs. Potts karakterini yansıtan küpeleri…
Ancak cansız vücudu bulunduğunda küpeleri küçük kızın kulağında değildi. Üstelik küpeler hiçbir yerde bulunamadı.
Videodaki ses, “Küpelerim hala benim canımı yakan adamın elinde olabilir. Tahminen de onları bir diğerine vermiştir” diyordu.
DNA’SI KULLANILARAK ROBOT FOTOĞRAF ÇİZİLDİ
Bu görüntü sayesinde Angelica Ramirez davası tekrar gündeme geldi lakin dedektifleri sonuca götürecek ipuçları bir türlü ortaya çıkmıyordu.
Bunun üzerine devreye Parabon NanoLabs girdi. Virginia merkezli Parabon, olay yerinden toplanan DNA örneklerini kullanarak Angelica’nın katiline ilişkin olabilecek bir profil resmi çizdi. Birebir kişinin 20, 50 ve 75 yaşlarındaki robot fotoğrafları 2019 yılının Mart ayında tüm medyada yer aldı.
Parabon NanoLab, DNA’da yazılı cinsiyet, etnik köken, deri rengi, göz ve saç rengi, yüz hali üzere dataları kullanıyor. Laboratuvarla paylaşılan DNA’ya nazaran Angelica’yı öldüren kişi koyu kumral, kahverengi ya da siyah gözlü ve siyah ya da koyu kahverengi saçlıydı.
Parabon NanoLab, DNA’da yazılı cinsiyet, etnik köken, cilt rengi, göz ve saç rengi, yüz formu üzere dataları kullanıyor. Laboratuvarla paylaşılan DNA’ya nazaran Angelica’yı öldüren kişi koyu kumral, kahverengi ya da siyah gözlü ve siyah ya da koyu kahverengi saçlıydı.
Şerif Boudreaux, robot fotoğrafları kamuoyuyla paylaştığı basın toplantısında, “Angelica’nın vefatından bu yana geçen 25 yılda birinci defa bu kabahati işleyen kişinin yüzünü görmüş olduk” diyordu.
Bu yeni kanıt eşliğinde eldeki tüm delilleri ve ipuçlarını yine değerlendirdiklerini de belirten Şerif Boudreaux, “Küçük ya da değersiz görünen her türlü bilgi bu davayı çözmemizi ve Angelica’nın ailesini adalete kavuşturmamızı sağlayabilir” tabirlerini kullanıyordu.
KABUS BİTTİ FAKAT ADALET YERİNİ BULMADI
Ramirez ailesinin hayatını karartan kâbus, nihayet geçtiğimiz hafta sona erdi ve katilin kim olduğu ortaya çıktı. Ne var ki Ramirez ailesi, Angelica’yı öldüren kişinin parmaklıkların arkasında cezasını çektiğini göremeyecek.
Şerif Boudreaux, geçtiğimiz perşembe günü düzenlediği basın toplantısında DNA tahlilleri sonucunda Angelica’nın katilinin 8 yıl evvel ölen Romiro Villegas olduğu sonucuna varıldığını açıkladı.
Boudreaux, yetişkinlik yıllarının değerli bir kısmını tarım emekçisi olarak geçiren Villegas’ın 1980’lerde Tulare County’e yerleştiğini fakat daha sonra yine Güney California’ya döndüğünü söyledi.
Bit pazarlarında sıkça vakit geçiren Villegas’ın cürüm sicilinin kabarık olduğu iki kere mahpusa girip çıktığı biliniyor. Villegas hakkında diğer çocuk istismarı suçlamaları bulunduğunu da tespit etti. ABD’de ve Meksika’da yaşanan çeşitli olaylara ait bu suçlamalar o periyotta polise bildirilmemişti.
Dedektifler en az üç kurbanın kimliğini belirledi. Villegas’ın saldırısına uğradıklarında bu bireylerin en küçüğü 6 en büyüğü ise 14 yaşındaydı. Başka yandan Villegas’ın Angelica dışındaki rastgele bir cinayetle teması tespit edilmiş değil.
EN AZINDAN YÜZÜNÜ BİLİYORUZ
Angelica’nın aile üyeleriyle birlikte kameraların karşısına çıkan Boudreaux, “Bir şüpheliye kelepçe takmıyoruz lakin bir belgeyi kapatıyoruz” dedi.
Boudreaux, Angelica’nın kaybolduğu gün kendisinin de aramaya katılan polislerden olduğunu belirterek, “O günü hatırlıyorum. Bu küçük kızı ararken hissettiğimiz umarsızlığı hatırlıyorum” sözlerini kullandı.
Angelica’nın kız kardeşi Micaela ise gözyaşları içinde yaptığı konuşmada, polise teşekkür ederken, “En azından şu an katilin yüzünü biliyoruz. Artık bu kişinin hala dışarıda olup birebir şeyleri diğerlerine da yapıyor olmasından endişelenmeyeceğiz” dedi.
Peki katilin Villegas olduğu nasıl tespit edilebildi? Bu soruya da Tulare County Şerif Ofisi’nden Çavuş Joshua Lowry karşılık verdi.
“O MALUM YERDE, ANGELICA İSE CENNETTE”
Çavuş Lowry’nin aktardığına nazaran, dedektifler FBI’ın İsimli Bilimler Geneoloji Ünitesine de danıştıktan sonra, ellerindeki DNA profilini geçtiğimiz Şubat ayında insanların soy ağaçlarını bulmalarına yardımcı olan data tabanlarına yükledi. Yaklaşık 1 ay içinde bir eşleşme elde edildi.
Lowry, “Şüphelinin soyağacında iki jenerasyon altta ya da üstte olan bir akrabasını bulduğumuzu biliyorduk” dedi.
Söz konusu ailenin öteki üyeleriyle yapılan kıyaslamalar, dedektifleri Güney California’da yaşayan bir ailenin beş erkek çocuğuna götürdü. Kardeşlerin dördü yapılan DNA tahlilleriyle aklandı. Geriye kalan beşinci kardeş ise Romiro Villegas’tı. 2002 yılında uyuşturucu kaçakçılığı yaparken yakalanan ve iki yıllık mahpus cezasının akabinde 2004’te Meksika’ya hudut dışı edilen Villegas’ın 2014 yılında Vadi Ateşi hastalığı nedeniyle öldüğü de belirtildi.
Şerif Boudreaux da Villegas’ın hayatı boyunca DNA örneği vermemiş olduğunu kelamlarına ekledi.
Basın toplantısından evvelki iki günü Ramirez ailesiyle geçirdiğini söyleyen Boudreaux, Angelica’yı öldüren kişinin Villegas olduğundan nasıl emin olduklarını onlara adım adım anlattığını belirtti.
“Angelica’nın katili artık sır değil. Şayet teselli olacaksa, öldüğünü biliyoruz ve bence şu an malum yerde özel bir konumda” diyen Boudreaux kelamlarını “Ama Angelica’nın cennette olduğunu biliyoruz” diye noktaladı.
