Bütün o yorgun süreçlerin sonucu olarak oraya varınca var olan his neydi?
En büyük hayalim son 4’e kalmaktı. Evet, şampiyonluk vardı ancak 30 şahsa yakın insan elendi. Birleşmeden evvel son 10’a kalsam dahi güzel diyordum. Birleşmeden sonra ekstra bir öz inanç geldi bana ve kendime “Benim hiç kimseden hiçbir eksiğim yok. Neden kendimi sıkıyorum bu türlü? Son 4’e kalıp o koltuğa oturacağım” dedim.
O koltuğa oturmak birinci olmak üzere bir his.
Şu his çok güzeldi. Biz hiçlikten çıktık ve bir anda uçağa bindik. Hayal üzere. Yaşadığım o gün benim için büyük bir hayaldi.
Nasıl geçti o gün?
Uçağa bindik. Bir anda herkes, herkesle yeterli geçinmeye başladı o son 4’e kalmanın verdiği memnunluk ile. Odalarda tutulduk zati. Bir de uçaktan indikten sonra korudular bizi göstermiyorlardı. Adadan çıkmışız esasen herkes şoka girdi. Görüntüsü, o konuşmalar, o hisler… Hiç unutulmaz. İnanılmaz büyük bir anı benim için.
Sonuçta müsabakadan çıktıktan sonra müsabakanın tesiriyle var olan ve büyüyen bir kitlenin idaresini bir insan nasıl öğreniyor? Etkileşim kurarak mı anlıyorsun? Aleyna fanları ile bağın nasıl?
Fanlarımı çok seviyorum. Aslında hepsi kardeşim yaşındalar ve kardeşim üzere görüyorum hepsini. Beni örnek alıyorlar, bunu biliyorum. “Aleyna abla ne giydin? Aleyna abla nereye gittin? Aleyna abla hangi ojeyi sürdün?” DM kutum daima bu cins sorular ile dolu. Alışılmış ki ben de hepsine yanıt veremiyorum. Vakit zaman story’ler atıyorum, jest’ler yapıyorum. İnşallah şubat sonunda bir buluşma yapacağım hepsi ile. Covid var lakin maske ile sarılmayı düşünüyorum. O fanlık sevgisi çok farklı bir şey. Ben de bir Rihanna fanıydım. Oradan hissediyorum. İnşallah şubat sonu görüşürüz daima birlikte. Hepsini çok seviyorum.
Yarış bittikten sonra müzik çıkardın. Kendini neye dönüştürmeyi düşünüyorsun? Bu alanda mı ilerleyeceksin yoksa oyunculuk üzere farklı alanları da deneyecek misin? Hayata karşı ne beklentin var?
Benim hayatım, geçen sene değişti. Ben çok farklı bir yolda ilerliyordum. Yurt dışında okumak için yıllarımı verdim. IELTS’ler, TOEFL’ler, krediler çekildi. Annem burada otomobilini sattı, benim okuluma yatırdı. Büsbütün kızına yatırım yapan bir bayan vardı benim hayatımda ve Cansu’nun durumu da ortada. Bunun üstüne ben de zati daima bir sorumluluk duygusu vardı. Annem babam ayrıldı. Bu hususlara çok girmek istemiyorum lakin daima bu türlü travmalı bir çocukluk geçirdim. Üstüne Cansu’nun bu olayı… Zira tabip yanılgısı yüzünden olmuştu. Annem tek başına gayret ederken benim için hayatını çok büyük bir riske attı. “Senin okumanı istiyorum, başlarım mala mülke.” dedi annem. Konutunu sattı, otomobilini sattı. Benim için 2 varlığını sattı. Yalnızca ben lisan öğreneyim, gayelerime ulaşayım diye. Ben oradayken bu sorumluluğu hiçbir vakit bırakmadım. Çok arkadaşım var orada gidip geri dönen. Çalıştım, burs kazandım, istediğim kısma girdim. Sonra kışın pandemideyken Türkiye’ye geldim. Online derslerimi yaparken Survivor’a başvurdum. 10 tane elemeden geçtim ve seçildim. Şunu fark ettim; beşerler bu medya kesimine girebilmek için ömrünü veriyor. Benim finalde ayağıma kadar teklif geliyor. Oyunculuk manasında değerlendirelim, derslere başla bir görelim diyorlar. Ben bunlara nasıl hayır diyeyim? Çok genç yaşta içimde geliştirebileceğim bir Aleyna varsa ben şu an bunlara hayır diyemem. Ancak sanırım hayatımın en değişik ve en heyecanlı vakitlerini yaşıyorum. Müzik alanında ilerlemek istiyorum. Şayet kendimi keşfedebildiğim farklı yerler çıkarsa oradan da ilerlerim. Hayat bu sonuçta.
Pandemide geldin ve online devam ediyorsun. O sırada Survivor’a başvurdun. Annen bir şey demedi mi?
Annemlere çok yansıtmadım. Ben gidene kadar kimse bilmiyordu. Sonlara yanlışsız annem ve kardeşime söyledim. Hatta ailemden birkaç kişi küstü bana.
Sence neden seni seçtiler?
Farkındalık yaratmak değerli. Güç olabilir.
O görüşmelerde ne kattın?
Sanırım orada uçak mühendisliği okumam çok dikkat çekti. Zira orada katılan herkes BESYO, voleybol hakemi, antrenör üzere spora bağlı idi. Ben burslu voleybol oynuyordum. Amerika’da uçak mühendisliği okuyorum deyince bir baktılar ne oluyor diye. Ben, onun çok büyük bir kapı açtığını düşünüyorum. Bu yurt dışı yolu, bana bu türlü bir kapı açtı. Ben olağanda İstanbul Üniversitesi’nde okuyorum deseydim tahminen bu kadar farkındalık yaratmazdı.
Olağan hayatında da insanları toplumsal manada tesirler misin?
Beşerler, bana daima ön yargılı yaklaşıyor.
Neden?
Burnu havada, soğuk derler bana. 3 gün evvel bir ortama girdim. Orada daha evvel gördüğüm birisi, bir başkasına benim için çok soğuk bir kız diyor ve o da bunu ağzından kaçırıyor. Ben de bir düştüm. Ben mi soğuğum? Bu ortada sevmediğim beşere karşı tekrar çok soğuk olmam. Bana çok berbat bir şey yapmadığı sürece daima sıcakkanlıyım fakat aslında soğuk olmak gerekiyor.
Vaktin nasıl geçiyor?
Yarıştan çıktıktan sonra 6-7 ay kendime gelemedim. Meskenden çıkmak istemiyorum, insanların içine gitmek istemiyorum, yoruluyorum, daima bir uyku hali. Zira orada özgürlüğün yok. 7’de uyandırılıyorsun, çantanı alıp safariler ile oradan oraya gidiyorsun, oyun öncesi bekliyorsun… 6 ayım sıfır özgürlükle geçti. Bir anda o süreçten çıkınca da uyumak istiyorum, yemek istiyorum. Survivor öncesindeki Aleyna, çok daha sistemli ve spor aşığıydı. Şu an spora o kadar zorla gidiyorum ki. Ben, Amerika’dayken saat 7’de kalkıyordum her gün kardiyo yapıyordum.
En son en çok istediğin şey neydi?
En son en çok istediğim şey bir an evvel davanın çözülüp kardeşimin imkanlarına kavuşması.
En son en çok hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
Dün çok ağladım. Çok spontane gerçekleşmiş bir olay. Bazen gelirsin, içine çok biriktirirsin ve çok sebepsiz bir yere ağlarsın. Büsbütün o denli bir an yaşadım. Ben insanlara kolay kolay hayır diyemiyorum. Lakin onu içime atarım. İkili, üçlü ilgilerde birden fazla beşere hayır diyemediğim için âlâ geçinelim, berbatlığa gerek yok derken ortada kalıyorum. Bunun verdiği doygunluk ile bir ağlama geçirmiştim.
En son en çok neye hayır dedin?
Siyah giymeye. Zira siyah giymeyi sevmiyorum. Türkiye’de herkes koyu renkli giyiniyor. Renk yok ülkede. Bunu çok fark ediyorum. Biraz renkli giyinelim.
En son en çok neye şaşırdın?
Toplumsal medyada bütün herkes memnun görünüyor. Çok memnun görünen birçok çift sayabilirim. Ancak herkes mutsuz bağlarında. Buna çok şaşırmıştım. Daha dün fotoğraf paylaştılar, çok memnunlar. Ancak alakaların içinde beşerler mutsuzlar. Demek ki ne kadar mutsuzsan o kadar keyifli yansıtmaya çalışıyorsun. Artık kimse ilgilerinde eskisi kadar memnun değil.
Neden sence?
İnsanların birbirine karşı tahammülü azaldı. Ekonomik sıkıntılar…
İnsanların ilgilerinin mutsuzluğa dönüşmesinin nedenleri bunlar mı? Artık o kadar çok her şeyi tüketiyoruz, doymuyoruz ve tamamlanmıyoruz ki daha fazlasını istiyor olamaz mıyız?
Erkek milleti doymuyor. Ben, onu fark ettim. Etrafımda şu çok fazla var. Adam evli ancak bir orada, bir burada. Artık olağan bir şeymiş üzere. Enteresan olan da şu; konutta oturan bayanlar buna göz yumuyorlar. Ben zati ana karakterim modundalar. Bu da bana çok garip geliyor. Bu bir ihanet değil mi? İhanet, kabul edemeyeceğim tek şey. Bence hiçbir bayan kabul etmemeli zati bunu. Hiçbir erkek de tıpkı halde. Erkekler için de birebir şeyi söylüyorum. Bir insan özel ise tek hissetmeli.
Kimi beşerler hoş bir şey yaşıyor ve bitiyor. Sonra öbür kalbini çarptıran bir şey olunca onu yaşayabiliyor. Kimi insanlarda da iz bırakan biri oluyor. Onun dışındaki her şey bu türlü şekillenebiliyor. Sen de bu türlü bir şey yok mu? Defterleri kapatan biri misin?
Geçmişte bana çok şey öğretti dediğim kimse yok. Lakin güzel ki o süreç geçmiş, hiçbir bağımdan asla pişman değilim. Düzgün ki o süreç o denli geçmiş. Bana uygun gelmiş demek ki onunla birlikte olmuşum.
Münasebet konusunda gamsız olduğunu düşünüyor musun?
Alaka konusundan gamsız olduğumu düşünmüyorum. Bağlantı sonrasında evet gamsızlaşabiliyorum. Ki bence herkes o denli olmalı. Ben, ilişkideyken çok seviyorum.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
3-4 sene evvel başıma makûs bir olay geldi. Çok sevdiğim ve abim dediğim bir insan, gurbette olduğum ve bana yakın olduğu için bir arkadaşı ile tanıştırdı. “Kesinlikle güvenebilirsin bu abine, başın sıkıştığı anda ne yakın bu atlar gelir.” dedi. Ben de bir trafik kazası yapmıştım. Otobanda tekerleğim kopmuştu. Amerika’daki yollar da çok büyük ve süratli gidiyor otomobiller. Endişeden titreyip arabayı sağa çektim. Aradım ve durumu anlattım. Sağ olsun o akşam bana yardımcı oldu. Sonra çok farklı şeyler hissetmeye başladım. Benim makûs vaktimde onu aramam herhalde ona çok farklı hisler hissettirmiş ve bana farklı biçimde yaklaşmaya başladı. Ben de birkaç olaya şahit oldum ve büsbütün bağımı kestim. Tutumumu muhakkak ettim. O çok sevdiğim ağabeyime de bundan bahsetmedim. Ben makus durumda kalırım, beni yanlış anlar diye. Benim çok enteresan bir biçimde o ağabeyimle aram açıldı. Bir anda tutum takınmaya başladı. Sonra öğrendim ki o kişi, ağabeyime çok farklı yansıtıyor. O kişi, olayın bu tarafını katiyetle yansıtmıyor. Keşke abi dediğim halde bana nasıl davrandığını anlatsaydım ki benim o akrabamla aram açılmasaydı. Bu olaydan çok muzdaribim.
Pekala, akraban ile irtibata geçip adım attın mı?
Evet, 1 sene evvel görüştük. Bana “Keşke bu olayın bu türlü olduğunu öğrenseydim. Kusura bakma, o bu türlü anlatmadı.” dedi. Ben de “Sıkıntı yok, ben seni çok seviyorum.” dedim. Cebimde 100 dolar ile Amerika’ya gittim. Bana konutunu açtı. Okulum nizama girene kadar aylarca onun meskeninde kaldım.
Kendini affettireceğin bir andasın ve seni dinliyor. Anlatır mısın?
Seni çok seviyorum. Tahminen çok kısa bir mühlet görüştük. Ancak babamın yapmadığı, babalığı hissettiren bir insandı. Tahminen de o yüzden bu kadar çok seviyorum. Bir mont alıyordu çok memnun oluyordum. Zira babam hiç bu türlü bir şey yapmadı. O sıcaklığı hissettirdiği için onu sahiden babam üzere görmeye başlamıştım. İnşallah en yakın vakitte da ziyarete gelirim.
Sence yarışta neyi hakikat, neyi yanlış yaptın?
Yarışta şunu yanlışsız yaptım; âlâ ki yalnız kaldığım bir süreç olmuş, yeterli ki insanlardan kopmuşum, güzel ki planlı gitmemişim. Zira yaşadığım her şey spontane gerçekleşti. Bir defa bile kurul öncesi ne konuşma yapacağım diye düşünmedim. Hatta o yüzden bazen kurulu dinlerken hiç konuşamamışım diyorum. O mevzuda çok memnunum. Keşke yapmasaydım dediğim şeyler de orada sona yanlışsız boşuna bir samimiyet oluyor ya.
Sence adada âlâ bir arkadaş mıydın?
Adada birden fazla bireye nazaran hiç o denli bir insan değildim. Bazen şaşırıyorum, uzaktan nasıl kıl bir insan üzere görünüyorum diyorum. Zira anlaşamadığım çok insan vardı adada. Adanın yarısı ile anlaşamıyordum.
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Tahminen evvelden çok cesaretliydim. O kadar çok seviyordum ki mesela onun için ülke değiştiriyordum. Yalnızca onun yanında olabilmek için okulumu değiştiriyordum. Bunu yaptım hem de tekraren. Bir kişi için yapmıştım, onu da çok sevdiğim için. O hisler değer biçilmez olduğu için daha fazla an geçirmek istiyordum.
Çok tutkulu öykülerin çok erken finalleri yok mudur?
Benim bütün bağlantılarım 1 sene filan sürmüştür. Birlikte yaşamaya başlıyorsun ya eski heyecan gidiyor. Bir taraf saldığı an geçmiş olsun.
Evlilik ile ilgili ne düşünüyorsun?
Bence bir insan ruh eşini bulursa yaş filan öykü. 19 yaşında da evlenir, 30’unda da. Çocuk muhabbeti çok bağlıyor insanı. Bir anda farklı bir hayata geçiyorsun. Büyük konuşmayayım olağan ki lakin 30’dan evvel güya güç üzere. İnanılmaz emin olmam gerekiyor. Bu adam, çocuklara baba olabilir mi? Çok klasik biliyorum. Ancak bu çok kıymetli bence. Düşünsene seni çocukla bırakıp gittiğini. Bunu Türkiye’deki babaların yüzde 60’ı yapıyordur. Türkiye’de anneler, annelik vazifelerini yerine getiriyor istisnalar dışında. Lakin babalarda bir külfet var. Onlar, babalık vazifesini sonradan üstlenmiş üzere davranıyorlar. Bende de yara olduğu için o olay, ben çocuğuma bu türlü bir şey yaşatmak istemem. Esasen kimse boşanacağı bir evlilik yapmak istemez lakin.
Güya beşerler artık boşanacağını bildiği evlilikler yapmaya başladı.
Şöyle diyelim; beşerler artık boşanmaktan korkmuyor. Bu yüzden evlilikler çok daha fazla bitiyor.
Yarışla ilgili bir anı anlatır mısın?
Birleşmeden evvel bize büyük bir masa kuruldu. Biz de uzun vakittir midemiz küçüldüğü için yemeğe başladık. Yedim, yedim, yedim ve tuvalete gittim kustum. Geri geldim. Yedim, yedim, yedim ve tuvalete gidip tekrar kustum. Geri geldim. Zira göz doymuyor. Daima o tadı istiyorum. Zira 6 aydır yemediğim yemekler önümde. Artık midem acımaya başladı kusmaktan. Bu sefer doldurdum midemi kusmayacağım diye. Nefes alamıyorum. Bir de birleşmede müzik söyleyeceğim. Müziğim da uzun bir müzik. Nefesimi içeri çekiyorum. Aşikâr etmemeye çalışıyorum. Dik durmaya çalışıyorum. Orada çok pişman olmuştum o kadar yediğime. Zira çok daha yeterli söyleyebileceğim şarkıyı batırdım. Herkes beğeniyor ancak ben beğenmiyorum. Çok daha yeterli söyleyebilirdim lakin çok yemek yediğim için nefesim kesildi müzikte. 2-3 sefer kusmuştum. Bir de orada dağa taşa kusuyorsun. Peçete istiyorum, ıslak mendille ellerimi siliyorum.
