Fenerbahçe’nin Beşiktaş karşısındaki futbolunu sorgulamak haksızlık olur.
Sorgulanacak tek durum vardır, 24’ncü dakikada bencilliğin daniskasını sergileyen ve boşta bekleyen İrfan Can’a değil topu kaleye vuran Serdar Dursun’un konumu.
Bir adam ne kadar gol atarsa atsın kendisinde var olanları üzerinden atamaz.
“Çubuklu forma” sıkıntısında işaret ettiğimiz gerçeklerden biri de budur.
Topun 41 dakika oyunda olduğu bir maçta en manalı gerçek de Beşiktaşlı Emirhan’dı.
Kimileri soruyor, “Fenerbahçe bu dönem şampiyon olabilir miydi?” diye.
“Hayır” diyorum, “çünkü 4 dönemdir vazifeye başlanan teknik yöneticiyle ligi bitiremeyen bir kadronun şampiyon olması mümkün değildir.” Nedenleri sorgulamadan sonuca gidilmez!
Dönem sonunda hırsı ve kazanma duygusu ayaklanan grup alkışlandıysa birçok maçta neden buharlaştığının sorgusu da yapılmalı.
Zira istikbalin sebebidir istikrar!
7 maç art geriye kazanmakla, 20 puanlık farkın bir kısmını kapatmakla şampiyon olunmuyor.
Teknik yönetici öğüten değirmen olmakla şampiyon olmak ortasında yürekli bir seyahat farkı varsa, onu da idaresiyle teknik takımıyla ve oynadığı futbolla yalnızca Trabzonspor göstermiştir.
Fenerbahçe Kulübü Lideri da bu gerçeği mart ayında açıkladı zati.
“Trabzonspor açık orta en uygun futbolu oynuyor. Kimsenin burada çıkıp da hakemler sayesinde puan alıyorlar demesine müsaade etmem. Bu puan farkı da tesadüf değildir!”
Geçen vakitler değerliye mal olsa da yanlışlarını kabullenmeyen ve daima olarak şikayetçi olacağı adres arayan idare biçimiyle Fenerbahçe için ikincilik büyük muvaffakiyettir. Bunun aslan hissesi da İsmail Kartal’a aittir.
Gelecek dönem İsmail Kartal’la devam edileceği konusunda şüpheliyim.
Zira “yabancı rezervasyonlar” başladı. 4 yıllık alışkanlıklardan kurtulmak da o denli kolay değil.
Ligin öteki gerçeklerine gelince.
Ligi nerede bitirirse bitirsin Konyaspor’un bu dönem gösterdiği gayrete hürmetlerimi sunuyorum. Teknik yönetici İlhan Palut’a kocaman alkışlar.
Her ne kadar sonlarda savrulsa da Hatayspor ligin en renkli kadrolarından biriydi. Ömer Erdoğan’ın duruşuna ve emeklerine de kocaman alkışlar.
Başakşehir’i krizden alıp Avrupa kupalarına katılmanın eşiğine getiren Emre Belözoğlu ve Karagümrük’te kaliteli bir teknik adamlığın fragmanlarını gösteren Volkan Demirel de dönemin özel isimlerinden oldular. Eminim ki gelecek dönemin da kıymetli portreleri olacaklar.
Bu dönem sırtı sıvazlanan zalim futbolcular gördük, ahlaktan mahrum zorbalar gördük.
Maçtan sonra tokalaşmayan teknik adamları, dönem başında teknik adamlarını yok yere harcayanların küme düştüğünü gördük.
Her şeyden değerlisi Türk futbolunun Avrupa’daki içler acısı halini gördük.
Bu ülkede futbol yalnızca futbol değildir, aynaya bakmayı reddedenlerin şov alanıdır.
Nefret; futbolun bitki örtüsüdür!
Palavra; sızlanmanın gürültüsüdür!
Kendi gerçekleriyle yüzleşmeyenlerin diğerlerine çamur atması gelecek dönemin da en beğenilen duruşlarından biri olacaktır.
Gazı kaçmış konuşma balonlarını da tekrar tıpkı beyefendiler dolduracaktır.
