TURGAY DEMİR – TRABZON DERS ALDI ÜÇ BÜYÜKLER ALMADI
Futbol bir liderin yaptığı transferlerle tüm kupalara ambargo koyacağı devirleri geçeli çok oldu. Bir vakitler öyleydi, Marsilya’da Bernard Tapie bu mantıkla, öbür tüm faktörleri dışarı bırakıp “Zafere giden her yol mubahtır” diyerek üst üste dört şampiyonluk kazandı, sonra da başı sıkıntıdan kurtulmadı.
PAHA GEÇ ANLAŞILDI
Türkiye’de de her yolu mübah görüp zaferler kazanan liderler, hatta efsane olan yöneticiler için cennet üzereydi bir vakitler… Sonra futbol değişmeye başladı. Liderler, futbolcular yetmedi şampiyonluklara, teknik adamların bedeli anlaşıldı. Cruyff’la başlayan bir süreçti aslında ancak dünyanın bunu algılaması ise Ferguson, Wenger, Morinho, Klopp, Simonsen ve elbette son yıllara damga vuran Guardiola, üzere isimlerin vitrine çıkması gerekiyordu.
VİTRİNE ÇIKIYORLAR
Bizim futbolumuzda da bu türlü bir sürece Mustafa Denizli başlattı… Sonra Fatih Terim, Şenol Güneş, Yılmaz Vural, gerilerinden gelen Ersun Yanal Aykut Kocaman, Tolunay Kafkas, Hikmet Karaman, Abdullah Avcı, Sergen Yalçın, İlhan Palut ve ismini unuttuğum daha birçok teknik adamın vitrine çıkmasıyla bizim futbolumuzda da teknik adamlar hak ettiği pahası görmeye başladı.
ZAFERE GİDEN UZUN YOL
Ne yalnızca lider, ne yalnızca futbolcular, ne yalnızca teknik adamlar… Durum artık çok daha komplike bir tertibe muhtaçlık duyar hale gelmiş durumda… En doruktaki liderden, en aşağıdaki malzemeciye, sıhhat üniteleri, scoud grupları, taraftar, medya dahil bir çok faktör düzgün bir tertiple bir ortaya getirilebiliyorsa muvaffakiyete giden yol açılmış demektir.
BÜYÜKLER DERS ALMADI
İşte Trabzonspor bu formülü, yıllarca yapılan yanılgılardan ders alarak gerçek biçimde uyguladığı için bugün ligin doruğunda yalnızdır. Beşiktaş, Fenerbahçe ve Galatasaray’ın istisnalar hariç son yıllarda daima kaos yaşamalarının sebebi de tam olarak bu denklemi çözememiş olmalarındandır. Kah düzgün bir golcüye teslim oldular, kah âlâ bir teknik adama, kah taraftara… Tüm faktörleri bir ortaya getiremediler…
GELECEK RİSKE GİRDİ
Beşiktaş bir nebze daha farklı görünse de Fikret Orman devrinde Eto’o’yu alamamak, Gomez’i elde tutamamak yakalanan muvaffakiyete karşın geleceği riske atmak manasına geliyordu. Bu dönem başında Sergen Yalçın konusunda yaşanan meseleler ve o günlerin kırıp, dökmeden atlatılamaması Kartal’ın da istikrarsızlık elbisesini üzerine giymesine neden oldu…
PLAN GÜNÜ KURTARMAK!
Valerien Ismael de bu periyodun eseri. Tıpkı Galatasaray’daki Torrent ya da F.Bahçe’deki İsmail Kartal üzere… Günü kurtarmak için yapılan ataklar, tertibin birçok yerini eksik bırakarak muvaffakiyet aramak üzere bir çaresizliği yaşatıyor üç büyük kulübün idarelerine.
KURTULUŞ ELLERİNDE
Kim, büyük resmi başkalarından evvel görür ve “sadece” yeterli lider, âlâ futbolcu, yeterli teknik adam, âlâ sponsor aramaktan vaz geçip tüm bunları ve öbür kimi faktörleri bir tencerede kaynatmayı başarırsa kurtuluşa birinci erecek olan o olacaktır. Emirhan, Serdar, Ersin, Altay, Arda, Uğurcan, Abdülkadir Ömür ve daha birçok genç adam, tüm idarelere kurtuluşun nerede olduğunu davul, zurna ile anlatmaktadırlar. Alışılmış anlayana…
