REHA KAPSAL – SİS…
Alanya galibiyeti sonrası maksat güncellemesi ve lig ikinciliği için direkt rakibi olan Konyaspor karşısında Fenerbahçe’nin tek kanısı galibiyetti. Konyaspor da Trabzonspor’un kaybettiği haftada bir adım üste yaklaşmak ve de en kıymetlisi lig ikinciliği savını koruyup, rakipleriyle puan farkını korumak emelindeydi. Ligin uzunluğunun kısaldıkça, alınacak 3 puan hayati kıymet taşıyordu.
Fenerbahçe birinci yarıda oyuna istediği halde giremedi. Mesut ve İrfan’ın temposuz oyunu ve topa sahip olduklarında ekip ismine pas ağalarını oluşturamamaları buna en büyük sebepti. Fenerbahçe, rakip yarı alanda daha çok topla oynamasına karşın çok gol konumu üretemedi. Bunun sebebi de atak kombinasyon çeşitliliğinin eksikliğiydi.
Bu organize olamamamış, topa sahip olarak oynanan oyun esasen eldeki takımın yapısına baktığında çok uygun da değildi. Gerçekten Alanya deplasmanında daha direkt ataklarla oyanan oyunla farklı skor alınmıştı. Mesut üzere heyecanını kaybetmiş, performans yaşı geçmiş bir oyuncunun yerine genç Arda’nın önünü açmak daha hakikat tercih olacaktır.
Konyaspor üzere bilhassa savunma merkezindeki eksiklikten ötürü Musa ve Adil’le oynanan bir oyunda Fenerbahçe, zafiyeti burada yaratıp o oluşturacağı alanda çok yüklenmeyi yapıp, konum bulmak için Berisha ile oynayabilirdi.
İki santrforlu oyun rakibin de düşünmediği, tedbir alamadığı bir oyun stratejisi de olabilirdi. Zira antrenörlükte bilinmeyeni, düşünülmeyini saha içinde uygulamak rakibi şoklamak, şaşırtmak en değerli planların ve marifetlerin başında gelmektedir.
Fenerbahçe bilhassa ikinci yarı oynadığı oyunla galibiyete daha yakındı. Yalnız bu alınan sonuçlar Fenerbahçe’nin gelecek sene yapılanmasıyla ilgili yanlış karar almasına neden olmamalı. Zira saha içinde birinci 11 oynayan, sonradan giren nereden baksan 6-7 oyuncunun seneye takımda yer alması çok sıkıntı görünüyor. Zira gayeler bu yılki üzere olmayıp daha üst taraflara, tepeye oynanacaksa bu eldeki takımdan muvaffakiyet beklemek hayalcilik olur.
Alanyaspor maçıyla sisli havayı dağıtmaya başlayan Fenerbahçe, Konyaspor’u da yenip o ‘sis’i büsbütün ortadan kaldırıp maksadını daha açık ve net bir biçimde görecekti. Sisin büsbütün kalkması için galibiyet kuraldı.
Elde edilen bu kritik 3 puanla bundan sonraki tek ve gerçek amaç ligi ikinci bitirmek olacaktır. O da bu berbat giden dönemde bir teselli olarak görülebilir.
GÜRCAN BİLGİÇ – İLMEK İLMEK GALİBİYET
Maçın sayıları muhakkak olduğunda topun oyunda en uzun mühlet kaldığı müsabaka çıkabilir. Birinci yarıdaki faul sayısı 7’ydi. Toplam yapılan pas sayısı 600’e yakın. İki teknik adam da strateji kurdu. Birbirlerinin planı üstüne “nasıl yaptırmayız, nasıl yaparız?” karşılığını aradı.
Rakibini alanında tutup, sağlı-sollu tercihler ile oyun alanını büyüterek, denetimi ele geçirdi Fenerbahçe. Sola baskı yapıp, Konyaspor’un oyunu sağdan kurmasını istedi. Daima pas köprüleri kurarak, maçı Amerikan oyununa çevirdiler.
Metre metre ilerleyip, sabırla ceza alanına girdiler. Tribünler son iki maçın iletisini alıp, tekrar Kadıköy’ün yolunu tutanlarla doluydu. İsmail Kartal’ın geldiği birinci gün istediği birliktelik kuruldu.
Skorda geri düşmeleri, durumda Konyalı oyuncuların daha “akıllı” olmasından kaynaklandı. Mesut Özil, bu tempo içinde canlı kalamadı. Direksiyon İrfan Can’a geçti. İkinci yarı ile birlikte o denli bir baskı başlattılar ki, Konyaspor birinci şut fırsatını bulduğun 35 dakika geçmişti.
İlhan Palut muhtemelen kendi ekibin birinci kere bu kadar pes etmiş gördü. Pelkas galibiyet golünü attığında sonuçsuz kalmış 25 denemesi daha vardı Fenerbahçe’nin. Kalabalığa atılmış tek orta yapmadılar. Maç Fenerbahçe ismine “kazanılmış” olmayabilirdi. Ancak ortada çok çalışılmış, iyi-kötü istikrarı gerçek yapılmış, emeği yüksek bir maç var.
İsmail hoca, dört dönem sonra tribünlerin alkışladığı, çıkanların hız asmadığı, girenlerin sonuç getirdiği bir grup oluşturdu. Lig ikinciliği bir sonuç olabilir ancak Fenerbahçe için maksat değil. Artık dönemin “ağabeyliğine” soyunmalılar.
